Tęsknoty
Jill Barnett

Z książkami Jill Barnett zawsze mi jakoś nie po drodze.Mało jej książek czytałam,ale w każdej czegoś mi zawsze brakowało.Niby fajny pomysł na fabułę jest,ciekawe czasy są opisywane,bohaterowie są swoim przeciwieństwem,choć między nimi iskrzy a ja zawsze znajduję jakieś zastrzeżenia.Nie inaczej było i teraz.Nie wiem,czy to wina autorki,tłumacza czy może redaktora,ale miałam wrażenie,że ktoś nieźle tu poszalał z nożyczkami.Miałam wrażenie jakby niekiedy brakowało całych fragmentów książki,przez co samo czytanie traciło na spójności,a czytelnik musiał się zastanawiać co,gdzie i dlaczego się zdarzyło.Szkoda,że nie mam możliwości poczytać książki w oryginale,żeby porównać wrażenia...
Podobali mi się bohaterowie i ich wzajemne stosunki.To dokuczanie sobie,wzajemne podgryzanie i robienie sobie na złość.Wielkie brawa dla autorki,że nie chciała skrócić tych wszystkich kawałów,które sobie nawzajem zapewniali Addie i Montana.No i wielkie brawa za postać złośliwego konia,pożeracza placków i nocnych koszul ... Podobały mi się też przedstawione czasy i trudności,z jakimi spotykali się mieszkańcy Californi,głównie w zwiazku z wszechpotężnymi przedstawicielami kolei...Nie było źle,choć mogłoby być lepiej,gdyby książka nie wydawala mi sie tak poszatkowana...