Szachowisko
Henry Kuttner

Bliżej nieokreślona przyszłość. Od dłuższego czasu toczy się wojna Ameryki z Falangistami. Falangiści to nowy naród, który powstał na zgliszczach II wojny światowej i zmieszania się 12 ras. Są oni takimi samymi śmiertelnikami jak ludzie, lecz panują ,,nad tamtą stroną świata". Miasta wojenne Amerykanów są ściśle strzeżoną tajemnicą wojskową. Dolne Chicago znajduje się 2 km pod ziemią. Tu urzęduje Cywilny Dyrektor departamentu Psychometrii Robert Cameron, jego asystent Seth Pell i sekretarz Ben DuBrose. Kalender, Sekretarz Wojny, ma problemy ze skontaktowaniem się z Cameronem, a utrudniają to pracownicy jego podwładnego. Coś się dzieje, ktoś chce przejąć władzę i sam to rozegrać - ambicje zawodowe i personalne, dobro jednostki czy kraju. Problemem jest tajemnicze równanie oparte na założeniu zmienności prawd. To wielka niewiadoma. Faktycznymi wojownikami byli technicy, którzy przesuwali figury po szachownicy i tworzyli gambity. (s. 29) Odpowiedzialność za rozwiązanie równania, a tym samym za wygraną wojnę z Falangistami jest tak ogromna, że wybitni specjaliści technicy pracujący nad nim popadają w obłęd lub popełniają honorowe samobójstwo: Może cię załatwić tylko poczucie odpowiedzialności. (s. 78) A do tego dochodzi kurier z przyszłości Ridgeley, Billy z opóźnionym dojrzewaniem, przypadek M-204, który uważa się za Mahometa po śmierci Mahometa, a który lewituje nad podłogą i nie je z powodu odkrycia neutralizacji grawitacji, bomby, spiski, szpiegostwo. Książkę dość ciężko się czyta. Fabuła nieco chaotyczna, specjalistyczne naukowe wywody, fantastyczne rozwiązania. Zmienne prawd, postrzeganie ponadczasowe, obrabianie pamięci, arbitralne wartości, szachy bajkowe. Trochę to wszystko zagmatwane. Niby było logicznie tłumaczone, ale jakoś nie do końca pojęłam zamysł autora. W którymś momencie zwątpiłam, kto jest prawdziwy, kto gra na dwa fronty i w jakim celu. Ale kilka rzeczy z tego fantastycznego świata mogłoby zaistnieć w naszej rzeczywistości, np.: dyktograf, pneumowagon, dymrurka, wibropistolet, tarcza zegara mówiąca godzinę, stojący wieszak na ubrania, który sam łapie rzucony do niego płaszcz i wiesza. Chciałabym się znaleźć w Baśniowej Krainie i się zrelaksować; zażyć twardego Snu, by się wyspać; obejrzeć film czuciowy Gęsią Skórkę, a nawet zażyć Głupiego Jasia, aby wywołał on i podtrzymał różowy żar syntetycznej euforii. Ale przesłanie jest wyraźne: Nieprzyjaciel zawsze się znajdzie. (s. 148) Nawet gdy się pokona jednego wroga, znajdzie się następny; gdy się wygra wojnę, wkrótce zacznie się nowa. Cały czas trzeba być w gotowości bojowej, trzeba zachować czujność. Jakże aktualne to przesłanie w 2016 roku...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)