Ósemka
Katherine Neville

Życie to rodzaj szachów. To gra, w której one są pionkami. Fabuła tej powieści nasycona jest wieloma wątkami: tajemnicze przepowiednie, pojedynki szachowe kończące się tajemniczą śmiercią, matematyczne gry, muzyka sfer, obsesja władzy, zemsta za krzywdy. Sensacja miesza się z thrillerem, wątkami mistycznymi, historią i romansem. Wydarzenia są przedstawiane dwutorowo: prawie współcześnie Velis, informatyk z firmy należącej do bractwa ,,Wielkiej Ósemki" dostaje polecenie wyjazdu do Algierii. Natomiast w przeszłości młode zakonnice dostają misję chronienia figur szachowych z kompletu pochodzącego od Karola Wielkiego. Przeplata się tu fikcja z historią, gdyż na kartach powieści występują postacie historyczne: caryca Rosji Katarzyna, Napoleon, Robespierre. Nie zabraknie bezwzględnych graczy, odważnych kobiet jak Mireille i Catherine- wybranych by odkryć tajemnicę ósemki. Kim jest Biała Królowa? A Czarna? To wszystko łączy tajemnica szachów, wielkiego skarbu, który może wyrządzić zło, a mającego swój początek w przeszłości Maurów i pustyni- to klamra spinające te dwie płaszczyzny czasowe. Niestety bogata galeria postaci z zawiłą genealogią oraz niekiedy natłok wydarzeń, zbyt wielka dynamika mogą spowodować dezorientację. Muszę przyznać, że bardziej ciekawiły mnie wydarzenia z XVIII wieku: czasy rewolucji francuskiej, dramatyczne chwile, strata, ciągłe niebezpieczeństwo. Wraz z rozwojem fabuły i odkrywaniem tajemnicy przekonujemy się, jak wiedza może przynieść niebezpieczeństwo, w tym śmierć- bo toczy się pojedynek na śmierć i życie. Na dodatek ta gra kosztowała wiele, zbyt wiele, by zapomnieć i wybaczyć. I ,, jeszcze się nie skończyła. W pewnym sensie dopiero się zaczęła." Myślę, że ,,Ósemka" najbardziej przypadnie do gustu fanom nieco nieprawdopodobnej sensacji z teoriami spiskowymi, koktajlu tajemnicy i wyobraźni. Całość uważam za pomysłową, choć może nieco przekombinowaną, nie wszystko brzmi przekonywająco.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo rzadko mi się zdarza zacząć czytać książkę i odkładać ją na półkę w połowie lektury. W tym wypadku właśnie tak było. Nie dałam 1 tylko dlatego, że sam pomysł fabuły jest dość ciekawy i zapewne komuś przypadnie do gustu. Niestety do tego grona nie należę dlatego od pierwszej strony czytanie było dla mnie męką i po raz pierwszy przeczytanie stu stron zajęło mi tyle dni. Styl pisania kompletnie do mnie nie trafia, jednak nie znaczy to że książka jest wybitnie zła. Po prostu nie trafia w mój gust, a nie chcąc marnować czasu przestałam się męczyć i zmuszać do czytania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść ma swoje plusy i minusy. Nie dziwią mnie komentarze ją zachwalające, ani te krytykujące. Dla mnie jest gdzieś w środku. Dałabym jej 3-, ale nie mam takich ocen. 
Autorka nieumiejętnie tłumaczyła pewne fakty historyczne, dlatego czytelnik mniej zorientowany może gubić się w akcji i postaciach w niej pojawiających. Motywy również nie do końca wyjaśnione, niektóre wątki dziwnie się urywające, a potem pojawiające jak królik z kapelusza.Książka niestety przez pierwsze 100-20 stron mało wciągająca, wręcz nudnawa.
Na plus na pewno to, że po 200 stronie całość nabiera tempa i czytelnik zaczyna się wkręcać w całą akcję, i zastanawiać o co oni właściwie tak walczą albo co tak zaciekle chronią i z ciekawości brnie dalej. Poza tym lubię powieści z tłem historycznym. 
Pojawiają się takie postacie jak Caryca Katarzyna, Karol Wielki, Jacques-Louis David, Napoleon Bonaparte, Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord, Newton i inni. Z pozoru postacie nie mające nic ze sobą wspólnego. Byłam zmotywowana doczytać wiadomości z wielu dziedzin jak matematyka, muzyka, geografia czy historia. Ogrom wiedzy. A autorka umiejętnie wszystko łączy w jedność.
Polecam przeczytać w pełni skupieniu i z odrobiną cierpliwości.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)