Odkryj mnie
Weronika Szalewicz-Karda

Klara to nieśmiała wrażliwa dziewczyna. Nie ma czasu i chęci prowadzić życia towarzyskiego. Jej energię pochłaniają zajęcia na uczelni, prowadzenie domu i opieka nad mamą. Klara jest jedną z nielicznych osób, które na wykładach siadają w pierwszym rzędzie. Jedną z dwóch, dokładnie. Towarzyszy jej Eryk, ale „towarzyszy” to słowo nad wyraz. Chłopak jest dziwny. Spięty, zamyślony, zamknięty w sobie. Okoliczności sprawią, że Klara będzie mogła go lepiej poznać. Pozna problemy osoby żyjącej w spektrum autyzmu. Czy to odstraszy dziewczynę?

Czy książka Young Adult z wątkiem romantycznym o autyzmie ma rację bytu? Okazuje się, że tak. W „Odkryj mnie” Weronika Szalewicz-Karda sprawnie wplata problemy z jakimi mierzą się takie osoby. Nie jest to szczegółowe opracowanie, a jedynie zarys, bo jak autorka wspomina ustami swoich bohaterów każdy przypadek jest inny, ci ludzie różnie funkcjonują i po prostu trzeba się drugiego człowieka nauczyć, zdobyć jego zaufanie. Natomiast pisarka podkreśla jedną bezcenną rzecz. Nie ma nic gorszego niż niewiedza. Oczywiście nikt sobie na czole nie wytatuuje, że jest w spektrum, ale warto wspomnieć o tym w środowisku, w jakim się najwięcej przebywa np. szkoła, praca. Zasygnalizować, co może się wydarzyć i jak można pomóc. To uspokaja innych, nie powoduje zbędnych plotek, przygotowuje na ewentualne ataki.

„Odkryj mnie” to debiut. Debiut, który czyta się całkiem dobrze – być może ze względu na temat – ale też debiut, który trochę kuleje językowo i kompozycyjnie. Co do języka to nie wyróżnia on się na tle literatury YA i przypomina mi powieści, które były hitami Wattpada. Prosto, przystępnie, poprawnie, ale czasami trochę sztucznie. Weronika Szalewicz-Karda odpuszcza nam opisy ubrań, ale uwielbia pisać, co główna bohaterka je na obiad. Po co? Nie wiem.

Natomiast kompozycja, niektóre słabo rozbudowane wątki to już zdecydowany minus. Dobrym przykładem będzie postać Wiktora. To jest popularny na uczelni chłopak, który zafascynował Klarę. Nawiązali relację, ale on zdradził jej zaufanie i rzekomo próbuje je odbudować. O charakterze tej relacji wiemy tyle co nic. Weronika Szalewicz-Karda opisuje co prawda, jak doszło do jej zawiązania, ale uczucia bohaterów to wielka niewiadoma. Wiktor nie odgrywa też wielkiej roli w późniejszych wydarzeniach. Co prawda ma z Erykiem konfrontację, ale jej skutki można było wywołać w inny, ciekawszy, nie wymagający szerokiej rozbudowy sposób.

Spróbuję podsumować moje wrażenia na temat powieści „Odkryj mnie”. Temat i fabuła na plus. Jestem ciekawa, dlaczego autorka wybrała akurat autyzm, bo w posłowiu i podziękowaniach nie podzieliła się tym czytelnikami. Trochę czuję, że „bo tak”. Ale to nie ma być przytyk, bo dzięki temu ta książka się wyróżnia. Język użyty w powieści jest przeciętny, ale poprawny. Natomiast autorka powinna przemyśleć szczegóły treści. Po co wplata dany wątek, co chce przez to uzyskać i czy napisała go wystarczająco.

Uwielbiam debiuty literackie. Można odkryć wspaniałych autorów, poznać świetne i wartościowe historie. Ale jak to z debiutami nie każdy jest dobry. Na szczęście mamy ja na dość wysokim poziomie i nawet gdy są jakieś braki to debiuty są na tyle dobre, że  mogą konkurować ze znanymi autorami. Książka "Odkryj mnie" zaintrygował mnie okładką i opisem. Czy jednak to udany debiut? 

Klara to młoda dziewczyna, która nie miała lekko w życiu. Studiuje, pracuje i opiekuję się matka, która uległa wypadkowi. Choć nie narzeka to brakuje jej pewności siebie i przyjaciół. Poznajemy ją w chwili, gdy zostaje zraniona przez Wiktora, z którym miała nadzieje stworzyć udany związek.  Kiedy dostaje propozycję od koleżanki, by przyjęcia po niej ofertę udzielania lekcji grania na fortepianie początkowo zastanawiała się czemu są one tak dobrze płacone. Tak poznaje Ingę, dziewczynkę w spectrum Jednocześnie na studiach poznaje Eryka, który uważany jest za dziwaka. Kiedy okazuje się ze to starszy brat Ingi , z którą łączą go nie tylko więzy krwi. Klara stara się zrozumieć Eryka, a także i  Ingę. Czy jej się to uda?

Eryk to młody mężczyzna w spectrum, który stara się  radzić sobie z tym, z czym ma problem. Kiedy poznaje Klarę odkrywa, że dzięki niej staje się bardziej otwarty. Do tego Klara potrafi poradzić sobie z Ingą, co dla niego tez jest zaskoczeniem. Szybko odkrywa, że Klara staje się dla niego kimś więcej niż koleżanka ze studiów. Musi jednak zmierzyć się z nowością w jego życiu. 

Książka to bardzo fajna historia, odrobinę jednak nie do końca dobrze poprowadzona. Wątki są jakby niedokończone, lub niepełne. Niektóre momenty są przedstawione tak, ze nie da się ich łatwo określić. Jakby czegoś mi tu zabrakło. Duży plus za motyw, który jest w naszej literaturze marginalny. Autorka postawiła na motyw spectrum autyzmu. Bardzo wartościowy temat, ale także temat nie do końca dopracowany. Bardzo fajnie jest opisany i przedstawiony temat autyzmu ale całość ma mały mankament. Autorka przedstawiła nam ułamek tego czym jest spectrum autyzmu. Bardzo fajnie, że autorka poruszyła ten temat, ale skupia się na tych najbardziej znanych objawach. Ważne, że poruszony został temat spectrum ale jednocześnie może zaburzyć postrzeganie tego zaburzenia.  Bo czy ludzie będą jak Klara szukać informacji, by zrozumieć więcej? 

Postacie są nawet dobrze wykreowane, ale ogólnie nie ma tu wyrazistych wyróżniających się postaci. Autorka ma lekki styl, książkę czyta się lekko i dość szybko ale całość nie do końca ze sobą współgrą.  Brakuje też wyczuwalnych emocji, są jakby spłaszczone. Najbardziej nie podeszła mi postać Wiktora. Niby chce odzyskać Klare ale ogólnie ich "związek"jest dość dziwnie opisany. Sama fabuła miała potencjal ale po drodze gdzieś coś umknęło i historia jest po prostu zwyczajnie dobra. Jeśli chodzi o relacje między głównymi bohaterami to jest poprawna. Klara jest postacią, która jest dość dziwnie zbudowana. Jakoś mi nie do końca jej postać podeszła. Jako debiut historia jest dobra, może nie do końca dałam się jej wciągnąć ale czyta się ja naprawdę lekko. Sam wątek romantyczny zupełnie mnie nie kupiła. Nie wszystko mi do siebie pasowało, niektóre watki były jakby ucięte i zaraz pojawiał się nowy. Mimo tego polecam by każdy sam wyrobił sobie o niej zdanie.

Książka porusza ważny temat, jest ciekawa. Nie spodobała mi się główna bohaterka, uważam że zadziwiająco dobrze radziła sobie ze wszystkimi problemami, nie kupuję tego.