,,Nieszpory" to zwierciadło, w którym możesz się przejrzeć; gabinet luster, w którym współistnieją podobne do siebie, a jednak różne odbicia; wnikliwy i wciągający obraz naszych czasów.
Skonstruowana niczym pieśń chóralna, rozpisana na głosy, czwarta powieść w dorobku Agnieszki Drotkiewicz (nominowanej do Paszportu Polityki za książkę ,,Teraz") nawiązuje tytułem do ,,Nieszporów maryjnych" Claudio Monteverdiego, kompozytora, którego muzyka jest w książce bardzo istotna. To wielogłosowa opowieść o samotności i miłości, o współczesnych emocjonalnych nomadach.
Joanna żyje między Polską i Paryżem, jak wiele współczesnych kobiet po trzydziestce jest ofiarą pracoholizmu i syndromu wypalenia. Dla jej matki - Sylwii - najważniejszym tematem życia jest miłość do malarza Romana, a dla niego sztuka jest drogą do przeżycia wzruszenia. Helena, 50-letnia sekretarka uniwersytecka tęskni za bliskością innych i... Paryżem - metaforą przygody i powodzenia.
Ten chór poszukuje sensu życia w pracy, sztuce, miłości, religii. Używając oszczędnego i poetyckiego zarazem języka, autorka ,,Nieszporów" pokazuje, że wszystko ma swoją cenę - zarówno szczęście, jak i jego brak, spełnianie marzeń i ich porzucenie. Czyni to z namysłem, ciekawie, z humorem i ironią.
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Data wydania: 2014-03-20
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 144
Porzucenie jak obóz koncentracyjny. Kim jestem? Uczyłam się siebie na tobie. Ubierałam się dla ciebie, gasiłam papierosy na obcasach, podskakiwałam jak...
Jerzy Jarzębski napisał: "W prozie Agnieszki Drotkiewicz ludzie ciągną ku sobie, ale też manipulują innymi, ranią się bardzo boleśnie i cierpią, nie...
Chcę przeczytać,