Niepokonani
Krzysztof Ziemiec

"Niepokonani" to zbiór dwunastu wywiadów z ludźmi, których dotknęła wielka tragedia. Autor poszerzył ten tom o swoje komentarze. Bohaterowie dzielą się z czytelnikiem swoimi traumatycznymi doświadczeniami. Rozmówcy autora udzielają odpowiedzi wprost, nie zatajają bolesnych szczegółów, opowiadają także o swoich marzeniach i pragnieniach.

W tych historiach autor przedstawił wiele ludzkich tragedii: paraliż wywołany wypadkiem samochodowym, utratę kończyn po porażeniu prądem, traumę po byciu świadkiem morderstwa matki przez ojca, dramat związany ze śmiercią dziecka czy żony lub heroiczną walkę z chorobę nowotworową. Książka naładowana bardzo wieloma emocjami. Rozmówcy Krzysztofa Ziemca to ludzie, którzy otrząsnęli się już z traumy. Teraz, dzięki tym wydarzeniom, są mocniejsi psychicznie, cieszą się z każdej najmniejszego sukcesu, realizują wszystkie swoje pomysły bez zwłoki, pomagają innym w zbliżonej sytuacji, wierzą, że to co ich spotkało przyniosło również dobre skutki. Publikacja ukazuje ich niebywałą siłę, chęć życia, upór w dążeniu do wyznaczonego celu. Z rozmów bije ogromna nadzieja, pogoda ducha, radość życia, wiara w lepsze jutro. Niekiedy właśnie w takich momentach okazuje się, że należy dokonać rewizji grona przyjaciół. Niektórzy ludzie nie mogą liczyć chociażby na krótkiego smsa ze słowami otuchy od kogokolwiek w tych trudnych dla nich chwilach. To czas "próby" i wtedy można się dowiedzieć komu na nas zależy. W takich chwilach niektórzy pozostają osamotnieni na polu walki ze swoim losem. Oby nigdy nikomu z nas się to nie przytrafiło...  Książkę przeczytałam w ciągu jednego wieczora. Czyta się bardzo szybko, mimo, że jej tematyka nie należy do łatwych. Język przystępny. Zróżnicowany krój czcionki pomaga odróżnić kwestie wypowiadane przez autora, gości i te fragmenty, które są komentarzem Krzysztofa Ziemca. Wartościowa pozycja. Niezwykle poruszająca. Skłania do głębokich refleksji. Krzysztof Ziemiec (rocznik 1967) dziennikarz. Absolwent Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej. Ukończył również pracownię radiową polsko-amerykańskiego studium dziennikarskiego. Prowadził audycje w Programie I i III Polskiego Radia. Był prezenterem w TVN24, TVP1, TVP2, TV Puls. W czerwcu 2008 uległ ciężkiemu poparzeniu podczas pożaru w mieszkaniu. Po półtorarocznej przerwie wrócił do pracy w TVP1. Prowadzi programy publicystyczne. Został narratorem w filmie dokumentalnym "Jan Paweł II. Szukałem Was...". Publicysta czasopisma "wSieci".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pana Krzysztofa Ziemca dziennikarza kojarzonego przede wszystkim z Wiadomościami TVP1 nikomu przedstawiać nie trzeba. Pan Krzysztof kilka lat temu uległ poparzeniu ratując swoją rodzinę. Jego powrotowi do zdrowia ,,kibicowało" bardzo wiele osób. Swoje doświadczenia w walce o powrót do zdrowia opisał we wcześniejszej książce. W ,,Niepokonanych" wraca do swoich wywiadów które przeprowadził na antenie TVP1 oraz TVPINFO z ludźmi doświadczonymi przez los. Możemy tu przeczytać wywiady m.in. z Eleni, Kubą Błaszczykowskim, Ewą Błaszczyk, Radosławem Pazurą. Pan Krzysztof potrafił w taki sposób pokierować rozmowami aby tematy w nich poruszane nie raniły niczyich uczuć a jednocześnie dały możliwość wypowiedzenia się bohaterom reportaży. Tematy poruszane w tych wywiadach wzbudzają wiele emocji bo dotyczą spraw trudnych często skrywanych gdzieś tam w głębi duszy rozmówców. Nie łatwo jest mówić o czyjeś śmierci, chorobie, zbrodni a tego te rozmowy dotyczą. Warto zwrócić uwagę, że w niniejszej publikacji dziennikarz niektóre sytuacje opatrzył własnym komentarzem. Te ,,wstawki" są bardzo ciepłe, przemyślane, dające nam chwilę na zastanowienie nad swoim życiem. Na bardzo duży plus tej publikacji zasługują podziękowania zamieszczone na wstępie. Pan Krzysztof podziękował wszystkim którzy mobilizowali go do pracy nad tą publikacją, tym co obsadzili go w roli prowadzącego te programy a przede wszystkim owym NIEPOKONANYM. Nie zapomniał także o siedmioletnim Dawidzie, którego śmierć była takim impulsem do zakończenia pracy na zebranym materiałem. Książkę pochłonęłam w ciągu jednego dnia. Czyta się bardzo szybko. Kolejne rozdziały to rozmowy z poszczególnymi bohaterami. Rozdziały pisane są różną czcionką co bardzo ułatwia czytanie tych wywiadów. Na długo pozostały mi w pamięci zdania: ,,Nie ma jednej recepty na zmianę nastawienia do siebie, innych i całego świata...Ale jest jeden warunek - trzeba tylko chcieć" ( Niepokonani; s.15). Gorąco polecam. Moja ocena6/6 Dziękuję Wydawnictwu Rafael za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na wstępie pragnę podziękować Wydawnictwu Rafael za udostępnienie egzemplarza do recenzji. Niniejsza publikacja jest moim drugim spotkaniem z twórczością literacką Pana Krzysztofa. Po przeczytaniu poprzedniej książki pt. "Wszystko jest po coś", w której w wywiadzie opowiada o swoim wypadku i żmudnym powrocie do zdrowia i normalnego życia nie sposób było nie sięgnąć po "Niepokonanych"... Książka ta powstała niejako na bazie dwóch programów telewizyjnych tj. "Niepokonani" (TVP1) oraz "Prawdę mówiąc" (TVP INFO). Jest to nie tylko zapis tamtejszych rozmów z osobami takimi jak np. Monika Kuszyńska czy Jacek Olszewski, w książce tej można także znaleźć osobiste refleksje autora oraz kulisy powstania rozmów przeprowadzonych na telewizyjnym ekranie... Po raz kolejny zostały poruszone tematy bolesne i trudne, takie jak śmierć czy trudności zmagania się z chorobą jednakże niezmiennie z przekazu autora i jego rozmówców biją ogromna wiara w Opatrzność i nadzieja, że człowiek w swej małości jest na tyle wielki, że z każdego upadku może wynieść dobro dla siebie i innych... Ważnym jest, aby zaznaczyć, że książka ta nie jest jedynie beznamiętnym zapisem rozmów. Ukazana została w niej niezwykle rozległa paleta ludzkich odczuć i emocji... Kolejnym ogromnym atutem tej publikacji jest fakt, iż autor w sposób niezwykle prostolinijny i szczery stawia przed swoimi rozmówcami bolesne i trudne pytania, a w zamian otrzymuje szczere i głębokie odpowiedzi... Pan Krzysztof z dziennikarskim profesjonalizmem oraz wielką delikatnością prowadzi rozmowy w sposób dzięki któremu ludzie Ci otwierają się przed nim niejako pozwalając zajrzeć w najintymniejsze obszary swojego wnętrza, co niejednokrotnie wywołuje u czytelnika przysłowiowe "świeczki w oczach"... Książka ta chociaż niezaprzeczalnie porusza tematy trudne lecz według mnie jest ona także swoistą "studnią" siły, wytrwałości i nadziei dla osób, które na różne sposoby jak to w życiu bywa poprzez najróżniejsze koleje losu znalazły się na życiowych mieliznach czy meandrach rozstajnych dróg... Autor jako, że sam jest człowiekiem, który przeszedł w swoim życiu niezwykle trudną, bolesną, krętą i wyboistą drogę lecz koniec końców wychodzi (po dziś dzień) z opresji obronną ręką ma dzięki temu ogromne predyspozycje ku temu by jego rozmówcy byli maksymalnie szczerzy i otwarci, bo któż jest w stanie tak zrozumieć drugiego człowieka jak ten, który sam przebył i nadal przebywa podobnie trudną i bolesną nie tylko fizycznie drogę... Gorąco polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Spodziewałam się czegoś lepszego. Za mało właściwych wywiadów, by wzruszyć, za dużo wykrzykników i prywaty, by się nie denerwować w trakcie czytania. Zawiodłam się bardzo. Lepsi "Ludzie na walizkach" Hołowni, i to o niebo.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)