Kuzynka K.
Khadra Yasmina

Dość mocna i wyrazista opowieść o chłopcu któremu autor nie nadał imienia. zapewne celowość zabiegu polegala na tym by podkreśliśc fakt niebytności chłopca, był prawie niezauważalny, niepotrzebny, może nawet przeszkadzający... zawadzał jak stary niepotrzebny mebel którego jednak nie można wyrzucić. ale można go omijać, udawać , że się go nie widzi. Miasto które przytłacza, które umarło choć istnieje, matka która jest oschła i władcza i kuzynka K. postać ważna i tragiczna, mała kobietka która jest zdradliwa, zakłamana i podstępna... Człowiek wystawiony na próbę. Do czego doprowadzić może brak miłości, szacunku, zrozumienia? Do czego skłania samotność? Samotność okrutna, niechciana, odpychana ze wszystkich sił. Syn pragnie miłości matki, widzi matczyną miłość skierowaną do brata i kuzynki K. ta miłość jest pełna, prawdziwa, oszałamiająca, poetycka, czuła , zabiera całą przestrzeń, całe powietrze. Szaleństwo, próba stania się widzialnym i potrzebnym spełzła na niczym, nie powiodła się... Nienawiść do kobiet? do siebie? opętanie, morderstwo, smutek.... To wszystko przedstawia nam pisarz na zaledwie dziewięćdziesięciu kartkach książki. Wymownie, choć nie ujawnia wszystkich tajemnic. Coś ukrywa, albo sam czegoś nie rozumie. Przyjrzyjmy się człowiekowi , jego udrękom dzieciństwa i zmarnowanym życiu. Posłuchajmy jego opowieści o tęsknocie za miłością, o rodzącej sie nienawiści i szaleństwie które narasta szybko. Zajrzyjmy w duszę ludzką. W jej mrok.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)