Grzebielec
Fredrik P. Winter

Bywa tak, że trafiając na notatkę o jakiejś książce, już odczuwam jakaś emocje i tak było właśnie w przypadku powieści Wintera. Już wstęp dawał zarys fabuły o grasującym cyklicznie mordercy, którego modus operandi mrozi krew w żyłach, bo czy ofiara znikająca bez śladu nie wzbudza niepokoju...

Przyznaje, że mam słabość do Skandynawskiej scenerii, te mroźne, surowe krajobrazy Szwecji idealnie pasowały do opisu miasteczka, a panująca aura dodawała klimatu stopniowo odsłanianej mglistej fabuły, bo śledztwo policji posuwało się bardzo topornie.
?Sposób prowadzenia narracji sprawił, że wyczuwałam w całej tej historii jakąś oniryczność i taką niepewność.

Główna bohaterka Annika Granlund jest redaktorką w zasadzie z dość standardowymi problemami i w tym temacie widzę pewne rezerwy, ponieważ osobiści zabrakło mi u bohaterki nieco pazura. Wracając do fabuły, bohaterka wchodzi w posiadanie tajemniczego rękopisu ze wspomnieniami mordercy i wtedy akcja nabiera wielowymiarowości, ponieważ oprócz mordercy można także obserwować rozterki, wątpliwości i ogólny proces decyzyjny bohaterów.

Mnie ta książka pochłonęła i przekonała swoją psychologiczną złożonością, przepełnioną niepokojem, niepewną atmosferą i wszechobecnym napięciem, które sprawiły, że fabuła wciąga niczym ruchome piaski albo branie lewych faktur na kilometrówki.
?Śmiało mogę powiedzieć, że zaangażowałam się w tę historię, bardziej niż zakładałam, że się to stanie. Słowem podsumowania (sama nie wierzę, że to piszę) pomimo ciekawej zagadki kryminalnej to dla mnie zdecydowanie mocniejszy był aspekt psychologii w tej powieści.

Post w ramach współpracy z Wydawnictwem LeTra