Faraon
Bolesław Prus

Nigdy nie pomyślałam, że spodoba mi się ta książka. Pamiętam, że kiedyś (dawno temu) chciałam oglądnąć film na podstawie tej książki i nawet nie obejrzałam go do końca. Dlatego też nigdy nie pomyślałam, że książka przypadnie mi do gustu. Więc leżała na półce dość długo, kilkanaście lat. Aż wreszcie przed kilkoma dniami zaczęłam ją czytać i przepadłam w świecie faraonów. Głównym bohaterem powieści jest Ramzes III - syn faraona Ramzesa II, który po jego śmierci objął jego stanowisko. Ramzesa III poznajemy, gdy faraon Ramzes II ogłosił, iż Ramzes III jest jego następcą, jest następcą tronu, Ten młody człowiek ma ognisty temperament. Potrafi się szybko zagotować, czy też zagniewać. Wojnę wypowiada szybko, czasem nawet bez zastanowienia, zaś po uspokojeniu się potrafi przyznać się do błędu. Polubiłam go i chciałam, by wszystko mu się układało. Choć bywały momenty, gdy miałam za złe Ramzesowi jego podjęte decyzje, niektóre niesprawiedliwe, inne zbyt pochopne. Ogóle czasem zachowywał się jak dzieciak. Ale bystry dzieciak, który nie zapomina o krzywdach, które doznał. Faraon musi posiadać cechy, które sprawią, iż będzie dobrym władcą. Ramzes na pewno wiele z tych cech posiadał, jednak nie doceniał wrogów, których miał. Choć cała fabuła jest osadzona w czasach starożytnych i opowiada o władzy faraonów, to można wiele z opowiadanej historii przenieść do współczesności. Jeśli zapomnimy o miejscu akcji oraz czasie jej trwania, zobaczymy, iż prezydent czy też rząd jest takim współczesnym faraonem, który musi podejmować trudne i ważne decyzje dotyczące państwa, w którym rządzi. Musi też pamiętać, by mieć za sobą odpowiednie osoby, doradców, którzy będą chcieli dobra państwa, ale też i władcy. I nie powinien brać udziały w konfliktach, które pachną spiskiem. Powieść opowiada o dążeniu do władzy, chciwości, która może dotknąć też osoby religijne. Jest to historia o człowieku, który przed sobą ma cały Egipt, lecz przy sobie zdrajców. To opowieść o człowieku inteligentnym, wrażliwym, ale też działającym za szybko, bez przemyślenia swoich decyzji. Jest to też opowieść o chłopcu, który za szybko dostał władzę nad państwem, nie miał dobrych i mądrych doradców, przez co nie mógł osiągnąć tego, co planował. To też historia o faraonie, który zamiast uczyć się wśród wrogów wolał od razu z nimi walczyć. Książka jest wciągająca, ale czasem i nużąca. Jednak lektura sprawiła, iż szybko nie zapomnę o Ramzesie III i jego decyzjach. Jestem również pewna, iż wiele nauk sobie zapamiętam. Powieść jest na pewno inspirującą lekturą. Posiada w sobie wiele cytatów, które można odnieść do współczesnego życie. Na błędach Ramzesa można się wiele nauczyć, nawet gdy ma się przed sobą zwykłe, nudne życie. Żałuję, że "Faraon" nie był lekturą, gdy chodziłam do szkoły. Może gdyby był, całkiem inaczej podchodziłabym do lektur szkolnych. Bowiem "Faraon" jest powieścią, która ma świetną fabułę. Wciąga od pierwszych stron, skłania do refleksji i sprawia, że ciężko o niej zapomnieć. Wspaniałe jest zakończenie, jeśli lubimy niespodziewane zakończenia... chociaż w sumie fabuła do takiego akurat końca dążyła jednak ja tak naprawdę liczyłam na coś innego, całkiem innego. Jednak i z zadowolenia jestem szczęśliwa (choć do ostatniego zdania liczyłam na jakieś BOOM :D ).

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

MECHANIZMY WŁADZY OBNAŻONE Jeśli chodzi o Bolesława Prusa, „Faraon” jest unikatową powieścią w jego bibliografii. Autor znany z niechęci do dzieł historycznych nagle zaprezentował czytelnikom utwór, którego akcja nie dość, iż rozgrywała się w odległej przeszłości, to jeszcze dotyczyła wcale nie mniej odległych ziem, bo samego Starożytnego Egiptu. Jednakże wielcy autorzy wielcy pozostają na każdym literackim gruncie, a Prus zdecydowanie należy do naszych największych pisarzy. I to doskonale daje się odczuć w przypadku „Faraona”. Kiedy faraon Ramzes XII po trzech dekadach rządów nad krajem decyduje się mianować swojego syna następcą tronu, sytuacja w Egipcie jest niedobra. Kraj pogrąża się w kryzysie na różnych polach, a przed młodym Ramzesem XIII stoi trudne zadanie zrozumienia mechanizmów władzy i poradzenia sobie z trudami sytuacji. Jednakże mimo młodego wieku syn dawnego faraona dobrze- radzi sobie z problemami, ale chce także czegoś więcej – nie zamierza bowiem dłużej pozwalać, by Egiptem rządzili kapłani, którzy zawsze stali nad prawdziwymi władcami kraju… Zapomnijmy na chwilę, że „Faraon” jest lekturą szkolną, bo niestety ale określenie to ma negatywne konotacje. Zresztą prawda jest taka, że szkoła skutecznie zniechęca do czytania, przez co wielu uczniów nigdy nie poznaje prawdziwej wartości obowiązkowych dzieł literackich. Ale przecież owe książki nie przypadkiem stały się kanonem, coś sprawiło, że – pomimo wszelkich reform szkolnictwa – trafiły na listy lektur. Może nie wszystkie, ale zdecydowana ich większość to utwory wielkie, mądre, imponujące i przede wszystkim ponadczasowe – tak samo, jak „Faraon” właśnie. Co jest w nim takiego niezwykłego? Z jednej strony niebanalna i zachwycająca warstwa literacka. Prus pisze pięknym, bogatym językiem, językiem mistrzów słowa, snując swoją opowieść bez zbędnego pośpiechu, za to z pełnym wysmakowaniem. Z drugiej kryje się w „Faraonie” imponujące zaplecze historyczne. Egipt i mechanizmy jego władzy, wraz z realiami i szerszym kontekstem są przedstawione wspaniale, jak i cała reszta. Nie brak tutaj psychologii, polityki, przygodowej nuty, komentarza społecznego i drobiazgowości w ukazaniu każdego aspektu. Przede wszystkim jest jednak wspomniana już ponadczasowość. Obnażone mechanizmy władzy nie ograniczają się tylko do czasów starożytnych, ukazując jak niewiele zmieniło się na tym polu przez setki, tysiące nawet lat. I podobnie z upływem czasu nie zmieni się także wielka wartość utworów Prusa. Sięgnijcie więc jeśli jeszcze nie czytaliście, dajcie szansę, nawet jeśli szkoła wywołała w Was niechęć do „Faraona”, bo to naprawdę znakomita powieść, która zdobyła uznanie na całym świecie. Szczególnie, że to wydanie wygląda po prostu pięknie. Polecam! Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/09/20/faraon-boleslaw-prus/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jedna z tych książek, która wywarła wpływ nie tylko na moje upodobania czytelnicze, ale i na światopogląd. Nauczyła ostrożności, krytycznego myślenia, pokazała, jak sprytni, przebiegli ludzie okłamują i zniewalają tych słabszych, łatwowiernych. Jak się nie dać, jak nie postępować. A równocześnie urzekła atmosferą starożytnego Egiptu oraz kunsztowną polszczyzną. Piękna, mądra, a zarazem niesamowicie klimatyczna powieść, prawdziwe arcydzieło Bolesława Prusa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Faraon" Prusa to utwór ,który dał mi wiele do myślenia. Prus w tym utworze jakoby chciał pokazać Faraona "od kuchni". Prus także w tym utworze , przeszedł w czas egipski i próbował go namalować słowami.. Piękna powieść.!!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ponadczasowa opowieść o dążeniu do władzy za wszelką cenę, chciwości łamiącej ludzi i wszechobecnej korupcji, doczekała się właśnie nowego, wspaniałego wydania. Do grona pisarzy wydawanych na nowo dołączył Bolesław Prus, niedawno do księgarń trafiła ,,Lalka", a teraz ,,Faraon". Historia Ramzesa XIII doskonale znana jest choćby z filmu Jerzego Kawalerowicza. Gorąco jednak zachęcam do sięgnięcia po książkę Prusa, by móc docenić doskonałość prozy, tak uniwersalnej i dającej się odczytać na wiele sposobów. . Pod kostiumem starożytności kryje się opowieść o niemożności wyrwania się z układów pętających nawet największych, słabości wobec wszechobecnej korupcji i porządku pilnowanego przez wiernych jego wyznawców. Uwikłany w historię, nawet tak charyzmatyczny i postępowy człowiek, jak bohater Prusa nie jest w stanie zwalczyć starego porządku. Machinacje polityczne sprawiają, że wystąpienie przeciw kapłanom skazane jest na porażkę. Władza w rękach młodego Ramzesa XIII jest tylko ułudą, wszelkie jego poczynania są bagatelizowane, niszczone w zarodku lub wyśmiewane. Powieść Prusa, to nie tylko doskonała powieść polityczna, ale także pierwszorzędnie nakreślona opowieść w której miłość, historia i ekonomia splatają się w jedną, spójną całość. ,,Faraon" jest wciągającą i gorzką opowieść o trwałym przesłaniu w niezwykle kunsztownej oprawie, prawdziwą literacką ucztą.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka "Faraon" jest w miarę ciekawa, ale nie porywająca. Wymaga wnikliwego kojarzenia faktów. Dlatego też godna polecenia tylko dla osób interesujących się historią.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść o mechanizmach władzy, które są niezmienne od lat. Absolutnie nie wnosi nic nowego, chociaż jest oczywiście nadal aktualna.  Wiadomo - trzeba mieć narzędzia manipulowania społeczeństwem. Doskonale do tego nadaje się religia z jej opowieściami o cudach, karach i obietnicach (kapłani i kościół). Wskazane też utrzymywać lud w ciemnocie, czyli tak skonstruować system, żeby nie uczył samodzielnego i krytycznego myślenia. Dostęp do najbardziej aktualnych zdobyczy nauki zastąpić katechezą. Bardzo wskazane jest oczywiście posiadanie jak największej ilości informacji o planach politycznych przeciwników - a więc wszelkiego rodzaju podsłuchy (Pegasus, albo ,,gadające pokoje"), przekupni agenci i podporządkowane służby specjalne. Podstawowe znaczenie ma oczywiście nieograniczony dostęp do kasy lub stanowisk - czymś miernoty trzeba przy sobie zatrzymać. No i lud kupić, wypłacając im na przykład 800+, albo pozwalając odpoczywać w siódmy dzień, zmniejszyć na krótko podatki itp. No i ulubione fake newsy - a to, że faraon oszalał i biega po drzewach, a to, że zabił swojego syna. Wiadomo - kłamstwo powtarzane 100 razy staje się prawdą. Niezaprzeczalnie w utrzymaniu władzy pomaga skuteczne zarządzanie strachem i obcymi - Fenicjanie, Żydzi i jeszcze pewnie parę innych nacji. A to, że okradają, że pracę zabierają i w ogóle są niebezpieczni. Ok. wystarczy. 

Chyba najbardziej podobał mi się refleksyjny epilog - o tym, że wszystko co dzieje się na tym świecie ma strukturę sinusoidalną - państwa rozkwitają i wpadają w kryzys, aby potem podnosić się z upadku; raz jest pokój, potem wojna i znowu pokój itd. Aczkolwiek nic w tym odkrywczego. 

I nie, nie jest to opowieść o Polsce. I nie zawarł w Faraonie Prus zakamuflowanych idei w obawie przed cenzurą zaborców. To opowieść o każdym kraju, gdzie mamy u władzy despotę. Jak jest mądrzejszy i bardziej bezwzględny, to dłużej ją utrzyma, jak głupszy i jest idealistą, to szybko ją straci

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wciągająca akcja, a przy tym nie lada opisy starożytnego Egiptu: zarówno architektury, jak i krajobrazów. Jest tu jednak kilka dluzyzn, które nieco przeszkadzają w odbiorze lektury. I czy dynastia Ramzesow doczekała się Ramzesa XIII, którego tutaj mamy? 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie przeczytałam tej książki w liceum (akurat nie przerabialiśmy tej lektury), więc z braku aktualnie innej propozycji, przerobiłam "Faraona". Efekt? Jestem pozytywnie zaskoczona. Spodziewałam się nudnej i siermiężnej literatury w typie trudnej do strawienia lektury szkolnej. Okazało się, że to świetna pozycja, naznaczona oczywiście nieco epoką, w której powstała, niemniej cały czas aktualna. Zdecydowanie warta polecenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)