Dar Wilka
Anne Rice

Czy bycie wilkołakiem musi być przekleństwem? Czy może jest to dar, który pretenduje do walki ze złem? Odpowiedzi na te pytania poznacie po przeczytaniu najnowszej książki Anny Rice - "Dar wilka".

Młody reporter Reuben Golding zostaje wysłany do Mendocino, by stworzyć artykuł o posiadłości rodziny Nideck. Widok jest niesamowity - piękna, wiekowa rezydencja położona na klifie nad Pacyfikiem i otoczona sekwojową puszczą. Rezydencja należała niegdyś do Felixa Nidecka, który zaginął dwadzieścia lat wcześniej. Obecna właścicielka, Marchent, pragnie ją sprzedać, by uwolnić się od bolesnej przeszłości. Reuben jest zachwycony tym miejscem oraz samą właścicielką i poważnie zastanawia się nad jego kupnem.

Jak można się spodziewać, wkrótce oboje dają się ponieść emocjom. Ich szczęście nie trwa jednak długo. Tej samej nocy dwoje napastników włamuje się do domu i zabija Marchent. Reuben przybywa za późno, by jej pomóc. Widzi jedynie jak złoczyńcy zostają rozszarpani przez tajemniczą bestię, pokrytą sierścią, z wielkimi pazurami i silnymi szczękami. Reuben także zostaje zaatakowany. Ciężko pogryziony trafia do szpitala.

Reuben wkrótce zauważa, że jego rany szybko się goją, a z nim dzieje się coś dziwnego. Od czasu ataku ma wyostrzony słuch i węch. Jak można się spodziewać, przemienia się w wilkołaka. Z jednej strony jest tym przerażony, z drugiej - zafascynowany. Swoją nową moc wykorzystuje do wymierzania sprawiedliwości i ratowania bezbronnych. Na początku nie potrafi ignorować wołania o pomoc i co noc tropi złoczyńców. Wyczuwa ich na odległość, gdyż śmierdzą winą, zamiarem wyrządzenia krzywdy drugiej osobie. Nic więc dziwnego, że Człowiek Wilk zaczyna być postrzegany przez ludzi i media jako superbohater. Ale czy słusznie? Czy nowa moc jest darem czy przekleństwem? Kim właściwie się stał? Bohater próbuje znaleźć odpowiedzi na te pytania i odkryć tajemnice kryjące się w Nideck Point.

W książce "Dar wilka" po raz kolejny mamy do czynienia z motywem nieśmiertelności, tak popularnym u Anny Rice. Jednak tym razem autorka, która zasłynęła cyklem o wampirach, poszła w całkiem innym kierunku. Postanowiła stworzyć powieść, w której bohaterami są wilkołaki. Myli się ten, kto myśli, że o wilkołakach wie już wszystko. Wizja Rice ma niewiele wspólnego z dotychczasowymi wyobrażeniami literackimi i filmowymi.

Rice wprowadziła wiele zmian, dość innowacyjnych. Według jej wizji, wilkołaki nie przemieniają się jedynie przy pełni księżyca, lecz mogą w każdej chwili, jeśli potrafią to kontrolować. Niestraszne im kule, nawet te ze srebra. Ich rany goją się niemal natychmiast i nie pozostaje po nich żaden ślad. Nie są bestiami, którymi rządzi pierwotny instynkt, które zabijają każdego, kto stanie na ich drodze, lecz stworzeniami obdarzonymi poczuciem moralności. W dodatku trzymają się razem i zawsze mogą na siebie liczyć, są niczym bracia. Właśnie pokazanie wilkołaków jako istot o dwoistej naturze - człowieka i wilka, jest dużym plusem powieści.

Książkę czyta się bardzo przyjemnie. Jest niezwykle wciągająca i aż trudno się od niej oderwać. Jak na Rice przystało, nie brakuje w niej skomplikowanych relacji damsko-męskich, rozważań moralnych i filozoficznych oraz zaskakującego zakończenia. Jej zaletą jest mroczny i gotycki klimat, który przenika już od pierwszych stron. Czasami czytelnik może odnieść wrażenie, że przeniósł się w czasie do XIX-wiecznej Anglii.

Według mnie jedynymi mankamentami pozycji są zbyt długie wyjaśnienia na koniec powieści oraz dość zabawna, lecz trochę niepasująca do całości scena, w której przemieniony w wilkołaka Reuben tańczy i śpiewa w lesie. Ale ogólnie to jedna z lepszych powieści, jakie czytałam. Książkę polecam każdemu, a szczególnie miłośnikom wilkołaków oraz twórczości Rice.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Reuben Golding wybiera się do pewnej starej posiadłości, by napisać o niej artykuł. Miejsce i jego właścicielka robią na nim tak wielkie wrażenie, że chłopak postanawia zostać z nią dłużej. Jednak w nocy dochodzi do włamania i morderstw. Reuben ledwo uchodzi z życiem, jest w kiepskim stanie. Kiedy dochodzi do siebie okazuje się, że jego organizm zachowuje się trochę inaczej niż przed wypadkiem, ma też inne potrzeby i zdolności. Wszytko się zmienia m.in. traci narzeczoną a zyskuje brata. "Dar wilka" czytało mi się zaskakująco dobrze. Wcześniej z książek Rice czytałam "Sługę kości" i tak mnie ta książka zmęczyła, że ciężko było mi się przemóc by sięgnąć po kolejną. Jednak kiedy zaczęłam czytać "Dar wilka" nie mogłam się od niej oderwać. Mimo mrocznej tematyki jest bardzo pozytywna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jedna z najlepszych książek Anne Rice! A przy okazji najprzystępniej napisanych. Ciekawe, inne i świeże spojrzenie na motyw wilkołactwa. Gotyckie motywy przeplatające się z tajemnicami starożytności i współczesności. Części rozwiązań domyślamy się sami, część wyjaśnia nam tok historii, a części nie poznajemy niestety nigdy. Książka fascynująca, jednak pozostawiająca po sobie pewien niedosyt. Obcowanie z tajemnicą jest tak wciągające, że trudno kończyć lekturę mając w głowie tyle samo (albo i więcej) pytań bez odpowiedzi, niż główny bohater. Uwagę warto zwrócić także na niezwykłą plastyczność opisów. Czytając 'Dar wilka' bez problemu widzimy przed oczami jego ekranizację - mam więc nadzieję, że Hollywood dojdzie kiedyś do tego samego wniosku ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam Anne Rice i jej styl. Tym razem również się nie zawiodłam. Świetnie napisana książka, czyta się ją jednym tchem. Uwielbiam wszelkiego rodzaju tajemnice, szczególnie mające początek gdzieś w starożytności - dodatkowy plus ode mnie. Dalej - fantastyka, łączenie rzeczy, o których nawet się nie myśli, iż mogą istnieć z codziennością w dzisiejszych czasach... Świetna historia...zresztą, co tu dużo pisać - klasyczne arcydzieło wspaniałej pisarki :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Już po tytule można odnieść wrażenie, że książka będzie o czymś raczej nieprawdopodobnym, nierealnym, do tego nie uważanym za przekleństwo, tylko za podarunek, za prezent. 

Autorką jest kobieta, która stworzyła przed wieloma laty "Wywiad z wampirem", którego przyznaję się bez bicia, nie czytałam, a po który to tytuł na pewno teraz już sięgnę. Co prawda znam głównego bohatera, czyli wampira, z filmu, pamiętam, że w jego rolę wcielił się Tom Cruise, ale na tym moja wiedza w tym temacie się kończy.

"Dar wilka" zaczyna się bardzo ciekawie, jest stary, ogromny dom, pełen tajemnic. Miejsce to niesamowicie przyciąga do siebie młodego dziennikarza, który ma o owym domu napisać. Budynek ma zostać sprzedany, a główny bohater ma coraz większą ochotę na zakup tego domostwa. Dalej dzieje się tak wiele i w tak szybkim tempie, rzeczy interesujących, nieprawdopodobnych, niespotykanych, że aż trudno oderwać się od lektury i wrócić do szarej rzeczywistości. Postaci są mocno zarysowane, dobrze nakreślone, możemy spokojnie wcielić się w nie, co czasami bywa wręcz niesmaczne, z uwagi na to, kim lub też czym stajemy się za sprawą bohaterów tej opowieści, w co wbijamy zęby czy kły, czego próbujemy, smakujemy. Żywe, pełne akcji opisy, barwne niebywale, tak prawdziwe, że aż tę krew przelewaną w nadmiarze czuć było w powietrzu, a nie tylko na stronach książki przyprawiały mnie o dreszcze. I jeszcze ten język, romantyczne chwile wśród niebezpiecznej scenerii. Po prostu bardzo dobrze napisana proza, którą polecam nie tylko kobietom, lecz także o dziwo, bo tego u mnie się raczej nie spotyka, także mężczyznom. Swojemu mężowi na pewno też podsunę i jestem pewna, że przypadnie mu do gustu ta historia tak samo, jak mi. Cytat z książki:

"Wszyscy jesteśmy głodni życia - odpowiedział cicho Reuben. - Bo samo życie tego od nas wymaga. Kto nie jest głodny życia, nie zasługuje na to, by żyć. "

recenzja pochodzi z mojego bloga asymaka.blog.interia.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

naprawdę super książka super akcja miejsce i wilkołaki

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Kroniki wampirów" czy też ,,Dzieje czarownic z rodu Mayfair" to serie, które przyniosły Anne Rice sporą popularność. Była to gratka dla osób, które kochają mroczne i gotyckie klimaty. Wiele osób zaczytywało się w tych powieściach i pewnie niezmiernie cierpiała, gdy już zabrakło kolejnych tomów. Jednak nie tak dawno temu wydana została nowa książka pani Rice - ,,Dar wilka". No tak, tym razem nie mamy do czynienia z wampirami czy czarownicami... przyszedł czas na wilkołaki. Reuben jest 23-letnim reporterem, który ma znakomite życie. Ma dom, pieniądze, kochającą rodzinę, dziewczynę, wiernego przyjaciela. Pewnego dnia wybiera się do przepięknej rezydencji położonej w okolicy klifów nad Pacyfikiem. Jej właścicielka pragnie ją sprzedać, a Reuben ma napisać artykuł zachęcający ludzi do kupna. Ta typowo zawodowa wizyta przeradza się jednak w upojną noc połączoną z brutalną napaścią. Młody dziennikarz zostaje pogryziony przez dziwną bestią i od tego momentu zaczynają się z nim dziać dziwne rzeczy. Lekarze w szpitalu nie są w stanie stwierdzić, co mu dolega. Natomiast sam pacjent jest zafascynowany swoimi nowymi możliwościami... Nie ukrywam, że trochę się obawiałam sięgnięcia po powieść Anne Rice, która powstała dobrych parę lat po tych jej książkach, które pokochałam całym sercem. Wampiry i czarownice potrafiła świetnie wykreować, więc dlaczego obawiałam się, że stworzenie wilkołaków może się jej nie udać? Zapewne dlatego, że parę razy obiło mi się o uszy, że te nowe książki, które napisała (,,Pokuta" chociażby) to już nie to samo, co kiedyś. Jakże się ucieszyłam, gdy już po paru stronach ,,Daru wilka" przekonałam się, że może to nie będzie fenomen na skalę ,,Kronik wampirów", ale będzie to równie porywająca i fascynująca opowieść. Bardzo przypadła mi do gustu kreacja Reubena jako wilkołaka, ponieważ jest to nieco inny wilkołak, niż wszystkie, z którymi spotkałam się do tej pory. Nie chodzi nawet o sam wygląd i przemianę, bardziej chodzi o charakter i podejście do życia, a także o to, w jaki sposób Reuben-wilkołak pojmuje świat. Widzi w wilkołactwie dar, dzięki któremu może coś zmienić na lepsze. Cała historia ,,klanu" wilkołaków jest bardzo ciekawa, ale poznajemy ją dopiero pod sam koniec książki, co w pewnym stopniu pobudza naszą ciekawość. Ja zawsze z chęcią poznaję wszystko od korzeni i lubię znać źródło. Anne Rice ma dosyć specyficzny styl, który do niektórych osób nie trafia. W ,,Darze wilka" nadal posługuje się tym samym językiem, który znamy z poprzednich jej książek. Właśnie dzięki temu powstało tak wiele pięknych opisów w tej pozycji, które pozwalają nam na zobaczenie każdego szczegółu oczyma wyobraźni. Świat powieści jest naprawdę znakomicie oddany, a bohaterowie są wyraziści i oryginalni. Każdy z nich posiada inny charakter, co jest bardzo dobrze widoczne. Po prostu mogę śmiało powiedzieć, że podczas czytania czułam się, jakbym oglądała znakomity film, bo wszystko działo się w mojej głowie w tak dokładny sposób. Wyobraźnia działała niesamowicie. Zdążyłam się już przekonać, że książki pisane przez tę autorkę nie należą do tych, w których można znaleźć mnóstwo momentów pełnych napięcia. Akcja też nie pędzi szybkim tempem, wszystko dzieje się w odpowiednim miejscu i czasie. Cała opowieść rozwija się stopniowo, co daje nam możliwość dokładnego poznania bohaterów i przeanalizowania sytuacji. Osobiście uważam, że styl autorki idealnie łączy się z jej pomysłami i wykonaniem. Gdy się to wszystko pozbiera razem, powstaje niepowtarzalna opowieść, oryginalna, barwna, tajemnicza i mroczna. Dlatego nie bójcie się ,,wolnego" tempa, bo to nie jest w tym przypadku najważniejsze. Powiem więcej - szybkie tempo zniszczyłoby chyba całą magię tej powieści. Moje obawy, co do tej książki zostały całkowicie rozwiane. Spędziłam z nią bardzo dobrze czas, Anne Rice ponownie stworzyła coś, co nie dawało mi spać po nocach i spokojnie myśleć. Ponownie dałam się porwać i wciągnąć do tego mrocznego i nieco gotyckiego świata. Tym razem przeżywałam wszystko wraz z Człowiekiem Wilkiem, który poznawał swój dar, a ja odczuwałam bardzo wyraźnie każdą jego myśl, frustrację i wiele innych emocji. Cieszę się, że mogłam na nowo wrócić do tego cudownego stylu pani Rice i doświadczyć tej niesamowitej przygody. www.sheti-shetani.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak dla mnie niesamowita, mroczna, wciągająca i owiana tajemnicą. Opisy ataku wilkołaka po prostu genialne, a klimat całej książki trzymał w napięciu i wprowadzał mnie całkowicie w akcję powieści. Polecam wszystkim, którym brakuje starych, dobrych, bezwzględnych i okrutnych bestii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Historia 23 - letniego młodego dziennikarza Reubena, który dziwnym zbiegiem okoliczności trafia do starego domu, gdzie zostaje pogryziony przez tajemniczego stwora. Okazuje się, że dzięki temu może zmieniać się w człowieka wilka. Wkrótce potem dostaje w spadku owo domiszcze. Książka ta jest reklamowana jako powrót Anne Rice w stronę wampirzych opowieści. Ja bym powiedziała, że nie do końca. Pomimo, że gdzieś tam da się "wyczuć" starą Rice, to jednak w całej książce przebija jej powrót do religii. Więc jeśli ktoś spodziewa się tego samego co po czarownicach, czy wampirach, może się trochę zawieść, ale ogólnie książkę czyta się całkiem przyjemnie. Zakończenie jest otwarte i tylko czekać aż autorka zakończy kolejny tom nowej serii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Anne Rice jest autorką słynnego ,,Wywiadu z wampirem" oraz autorką wielu powieści gotyckich oraz erotycznych. ,,Dar wilka" to pierwsza książka tej autorki którą przeczytałam i gdyby nie to, że wygrałam tą książkę, pewnie nigdy nie sięgnęłabym po twórczość tej autorki. Po prostu nie lubię gatunku fantasy . Jednak po przeczytaniu tej książki zmieniłam nieco zdanie. Młody, przystojny dziennikarz Reuben wybiera się do pięknej i okazałej rezydencji położonej u wybrzeży Pacyfiku aby napisać o niej artykuł. Posiadłość należy do Felixa Nidecka który zaginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Na miejscu dziennikarz zastaje atrakcyjną Marchent Nideck która obecnie zarządza domem i zamierza go sprzedać. Właścicielka oprowadza młodego dziennikarza po tej wspaniałej posiadłości, opowiadając jej historię. To miejsce niewątpliwie skrywa w sobie wiele tajemnic. Reuben pragnie pozostać kilka dni i nacieszyć się tym domem a nawet myśli o jego zakupie. Również atrakcyjna Marchent staje się dla niego bardzo bliska. Pewnego dnia dochodzi do niezwykłej tragedii. Reuben zostaje pogryziony przez wilkołaka i od tej pory zmienia się całe jego życie. Mężczyzna otrzymuje niezwykły dar który od tej pory staje się dla niego jednocześnie prezentem i przekleństwem. Jego ciało nabywa zdolności niezwykłej transformacji i w każdej chwili jego ludzkie ciało może zamienić się w ciało człowieka-wilka. Jak Reuben wykorzysta ten dar i jakie niezwykłe przygody na niego czekają, o tym musicie przeczytać sami. Przyznam szczerze że ta książka zrobiła na mnie duże wrażenie i była niezwykłym zaskoczeniem. Może dlatego że jak dotąd nie czytałam takiej powieści, a może to za sprawą ogromnego talentu i umiejętności pisarskich autorki dzięki którym czytając tą powieść, miałam wrażenie że wszystko dzieje się naprawdę. Autorka ma dar przekonywania czytelnika. Ponadto w książce tyle się dzieje że trudno się od niej oderwać. Jest w niej zagadka do rozwiązania, rodzinne tajemnice, miłość, śmierć, dobro i zło, niezwykły klimat, krótko mówiąc, wszystko co powinna zawierać w sobie ekscytująca lektura. Jeśli ktoś jest fanem tej autorki to z pewnością się nie zawiedzie sięgając po ,,Dar wilka". A ja z pewnością sięgnę po starsze powieści tej autorki. Już nie mogę się doczekać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Dar wilka" to nie jest konwencjonalna książka o wilkołakach. Autorka próbuje odpowiedzieć na pytanie: skąd wzięły się wilkołaki i w jakim celu zostały powołane do życia?. Czy Dar jest rzeczywiście darem czy może przekleństwem? Jeżeli ktoś szuka dynamicznej akcji to może się zawieść. Ale jeżeli nie będziemy stawiać takich oczekiwań, pochylimy głowę i zastanowimy się nad sensem istnienia to lektura tej książki da nam wiele radości. Może zweryfikujemy swój obraz wilkołaka i dojdziemy d wniosku, że niekoniecznie to on jest bestią.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zapraszam do zapoznania się z recenzją tej książki na stronie http://obliczakultury.pl/literatura/beletrystyka/fantasy-horror-i-sci-fi/2888-qdar-wilkaq-anne-rice-recenzja

(Kliknij aby rozwinąć opinię)