Była/Żona
Tess Stimson

"Byłą żonę" określiłabym jako obyczajowy thriller psychologiczny. Mamy tu dwie kobiety: byłą żonę i tę obecną, które, gdy tylko nadarzy się dobra okazja, podstawiają sobie haki, wbijają szpile i stosują chwyty poniżej pasa. W tej historii nie wiadomo, kto mówi prawdę, a kto bezczelnie kłamie. Ta książka pokazuje do czego jest zdolna kobieta zdradzona, porzucona, okłamana i wściekła. A zakończenie? Bardzo zaskakujące.

W ostatnim czasie thrillery psychologiczne cieszą się dużą popularnością. Jednak na dobry, wciągający i zaskakujący thriller coraz ciężej trafić. „Była/żona" trafiła do mnie przed premierą i nawet nie znałam opisu tej książki więc nie wiedziałam czego się po niej spodziewać. Tę powieść określiłabym jako obyczajowy thriller psychologiczny. Mamy tu dwie kobiety: byłą żonę i tę obecną, które, gdy tylko nadarzy się dobra okazja, podstawiają sobie haki, wbijają szpile i stosują chwyty poniżej pasa. W tej historii nie wiadomo, kto mówi prawdę, a kto bezczelnie kłamie. Ta książka pokazuje do czego jest zdolna kobieta zdradzona, porzucona, okłamana i wściekła.

Mamy tu dwie żony: byłą Louise i obecną Caz. Kobiety zupełnie nie potrafią się ze sobą dogadać, a każde ich spotkanie jest okraszone dużym napięciem. Louise po rozwodzie z Andrew próbuje odnaleźć się w nowej roli samotnej matki. Dzieci dodają jej siły, ale są też jej dodatkowym atutem w sprzeczkach z Caz. Z kolei Caz jako nowa żona liczyła na to, że ona i Andrew stworzą wspólną nową przyszłość. Niestety zarówno jemu, jak i Louise, ciężko całkowicie zapomnieć o przeszłości.

Autorka w świetny sposób zobrazowała wzajemne spory pomiędzy dwoma kobietami walczącego o tego samego mężczyznę. Każda z kobiet nie zawaha się użyć chamskich i nieczystych zagrywek, aby przeciągnąć Andrew na swoją stronę. Jesteśmy tu świadkami toczącego się konfliktu rodzinnego, który z każdym rozdziałem przybiera na sile. Narratorkami są zarówno Louise, jak i Caz, dzięki czemu bardzo dobrze poznajemy punkty widzenia i emocje obu kobiet. Ten zabieg sprawia, że czytelnik raz kibicuje jednej bohaterce, by zaraz trzymać kciuki za drugą. Tak naprawdę do końca historii nie wiedziałam, która kobieta jest winna śmierci Andrew, a moje przypuszczenia i tak koniec końców okazały się nietrafne. Dlatego książka bardzo mi się podobała, bo lubię takie psychologiczne analizowanie i totalne zaskoczenie na koniec.

Zaczęło się ciekawie... Zabity on... I one dwie stojące naprzeciw siebie i wzajemnie się oskarżające o zamordowanie go... Była żona i obecna żona... Była żona zabiegająca o kontakt z byłym mężem nie tylko ze względu na dzieci ale i poczucia idiotycznej nadziei, że jeszcze będą razem... Obecna dużo młodsza żona walcząca z byłą, chcąca mieć go tylko dla siebie i ich dziecka... W miarę rozwoju sytuacji wychodzą na jaw skrywane przez nie sekrety, niekiedy mroczne... Każda ma coś na uszami i do samego końca nie wiadomo kto zabił?
Z jego perspektywy, z byłą żoną trzymają wspomnienia lat, pierwsze dzieci, rodzina, której nie da się przekreślić, zwłaszcza dobrych kontaktów z byłymi teściami... Z obecną, nową zachcianką, niby z kryzysu wieku średniego, batalia o to aby to utrzymać... Kobiety nie pomagają, walczą jak lwice podkładając sobie kłody pod nogami...
Byłby to całkiem ciekawy thriller psychologiczny gdyby nie to, że nie trzymała w napięciu, przeważały tu wątki obyczajowe, problemy rodziny patchworkowej. Polecam fankom powieści obyczajowej, bo oczekując wartkiej akcji pełnej napięcia jak to jest w thrillerze można się rozczarować.