Forum

Lubi pani pisać długie książki czy może krótsze ? Skąd pani bierze inspiracje?

gdzie najbardziej lubi Pani pisać?, a gdzie najmniej?

pani przepis na spełnienie w życiu

1 Pani Małgosiu - jakie prawdy życiowe chce Pani poprzez swoje książki, uświadomić czytelnikom? 2 Co chciałaby Pani aby czytelnicy wynieśli z lektury Pani książek?

MONIKA03091982 1. czy są jeszcze jakieś tematy, o ktorych pani nie pisała a chciałaby pani napisać? Jest mnóstwo takich tematów i na pewno nigdy nie uda mi się wyczerpać całej listy ;-) 2. co pani mysli o kulturze wschodu? - Znam ją bardzo pobieżnie, właściwie wiem cokolwiek tylko o kulturze japońskiej, dla której mam duży szacunek. Myślę, że kultura wschodu jest niezwykle inspirująca, a filozofia, ktora leży u jej podstawy warta poznania. 3. jaki jest pani ulubiony film i gdzi epani woli cześciej chodzic czy do kina, czy do teatru, czy do filharmonii? "Pół żartem, pół serio". W filharmonii prawie nie bywam, częściej w teatrze (mąż reżyser!), najczęściej w kinie. Chciałabym częściej chodzić do teatru, ale moja praca, obecnie bardzo intensywna, trochę mi to utrudnia. 4. czy zawsze pani marzyła, aby pisać, czy lubiła pani czytać ksiazki? - Czytać lubię do dziś, a o pisaniu marzyłam od czwartej klasy podstawówki ;-) 5. jaka autorka książek odpowiada pani najbardziej i dlaczego - Bardzo lubię magiczne światy Olgi Tokarczuk. 6. czy myślała Pani aby pisać dla dzieci? - Tak, w czerwcu wyjdzie zbiór baśni dla dzieci. 7. co jest dla Pani najważniejsze w życiu - To trudne pytanie, bo niesposób wymienić jedną uniwersalną wartość, ale ważna jest dla mnie rodzina i to jej podporządkowuję swoje życie zawodowe. 8. czy przydażyło się cos pani w życiu takiego nadwzyczajnego, nieprzewidywalnego - Spotkałam na swojej drodze Wojciecha Adamczyka. 9. czy czegos się Pani boi? - usiąść za kierownicą, włożyć łyżwy, wejść do basenu. 10. czy chciałaby pani wyjechać w jakąś podróż życia i gdzie by pani się udała i kogo ze soba zabrała - Chciałabym pojechać z moim mężem w długą podróż po Europie. 11. co pani robi aby czasami się wyciszyć, czy nie ma Pani takich momentów - Pielę w ogródku, idę z psami na spacer, piekę placek drożdżowy. 12. co sprawa Pani przykrość i radość - cieszę się, że moi najbliżsi są zdrowi, cieszę się z sukcesów moich synów, cieszę się, że tyle pytań zadaliście mi Państwo na tym forum. Przykro mi, kiedy słyszę o ludziach, którzy czynią krzywdę innym ludziom lub zwierzętom. Nie potrafię tego zrozumieć.

Do ANN49 Tak, zapach wody męskiej toaletowej Brutal i damskiej Evasion czy Masumi nieodmiennie wyzwala we mnie wspomnienie czasów studenckich, a zapch pasty do podłogi Agata przypomina mi o moim sielskim dzieciństwie. O zapachach ciast czy innych potraw wspominając... Zapachy najsilniej przenoszą wspomnienia.

Tadeusz Mazur Pyta mnie Pan o duszę pisarki jako taką, czy konkretnie moją? Nie wiem, czy odważę się odpowiedzieć na to pytanie, nie wiem, czy mam w ogóle taką wiedzę. Wszak niejeden filozof stracił zęby i włosy na takich rozmyślaniach i nie wyszedł poza: "Wiem, że nic nie wiem"... Mogę w zasadzie powtórzyć to samo. Ewentualnie zapraszam do mojego pokoiku zwierzeń: www.blogguci.blogspot.com

MONIKA03091982 1. czy jakby ktoś pani powiedział w dzieciństwie że będzie pani pisarką - uwierzyła by PANI? Tak, bo bardzo chciałam wówczas w to wierzyć. 2. Jak długo Pani pisała Zajezierskich , czy "Cukiernia pod amorem", czy pisze się te ksiązki jednym tchem, czy raczej nie . Cały cykl pisałam od sierpnia 2008 do marca 2011, z tym, że pierwszy tom trzynaście miesięcy, drugi bodaj dziewięć, trzeci osiem. Robiłam sobie też przerwy, bo są mi potrzebne chociażby po to, aby zebrać materiały i zwyczajnie nabrać dystansu. Tak więc odpowiedź brzmi nie, nie pisałam "jednym tchem". 3. czy w trakcie pisania zmienia Pani fabułę, czy ona juz jest znana Pani od początku? Zauważyłam, że fabuła w moim przypadku jest dość giętka. Czasem zainteresuje mnie jakiś bohater, idę za nim trochę na ślepo. Ale od początku wiedziałam, dokąd chcę dojść i wreszcie dotarłam do celu. To jest zresztą chyba najważniejsze w pisaniu: znać zakończenie ;-)

MONIKA03091982 Jeśli chodzi o bohaterów "Cukierni" pierwowzór miała jedynie Celina Hryć. Była nim moja chrzestna matka, siostra mojego taty, Halina Kolasińska, o czym mówiłam już chociażby na blogu "Cukierni", dokąd Panią zapraszam: www.cukierniapodamorem.pl Tam też znajdzie Pani jej fotografie. Sportretowałam też moich synów w dwóch powieściach dla młodzieży: "110 ulic" i "220 linii". Więcej grzechów nie pamiętam ;-)

Co Pani czuje kończąc książkę i rozstając się ze swoimi bohaterami?

DOROTA MAZUR Zacznę od końca. Rozumiem, że chodzi Pani o czekoladę, jako deser. Tak, lubię, niestety aż za bardzo. Natomiast jeśli chodzi o pytanie pierwsze: w pisaniu największą radość sprawia mi, kiedy już skończę, a najtrudniejsze jest dojście do końca. Mam nadzieję, że Pani nie rozczarowałam? Pisanie jest dla mnie naprawdę wciąż bardzo dużym wyzwaniem, zwłaszcza teraz, kiedy oczekiwania Czytelników po "Cukierni" mogą okazać się nie do zaspokojenia. Pisanie wciąż przychodzi mi z trudem, nigdy nic mi się "samo" nie napisało. Siadam do laptopa, bo muszę, to pilnowanie się i zmuszanie nie jest miłe. Ale kiedy coś wyjdzie, kiedy książka stoi na półce w księgarni (a zapewniam Panią, że to dla mnie wciąż widok niezwykły, bo przez wiele lat go nie doświadczałam), kiedy czytelnicy chcą się ze mną spotkać w swojej bibliotece, widzę wtedy, że to zmuszanie się ma sens.

MONIKA03091982 hurtem Czy wydarzenia z książki "Cukiernia Pod Amorem" są przez Pania wymyślone czy też może są przygody z życia? - Są wymyślone. 2. z którego dzieła jest Pani zadowolona najbardziej? - "Cukiernia" przyniosła mi pewien rozgłos, ale lubię też bardzo, może nawet najbardziej, powieść dla młodzieży "220 linii". Lubi pani pisać długie książki czy może krótsze? - Wolałabym pisać książki krótkie, a zarabiać na nich tak, jak za dłuższe ;-) Skąd pani bierze inspiracje? - Z życia, z prasy, z lektur. Inspiracje są wszędzie. gdzie najbardziej lubi Pani pisać?, a gdzie najmniej? Mam tylko jedno miejsce, w którym piszę - mój gabinet. Do niedawna jednak pisałam przy laptopie w kuchni, a jeszcze wcześniej przy komputerze stacjonarnym w dużym pokoju. Musialam wtedy używać słuchawek z muzyką, aby dosłyszeć własne myśli. Nie było to komfortowe. Pisywałam też na kolanie, jadąc autobusem, czy pociągiem. Czasem trzeba złapać myśl, żal, żeby gdzieś uciekła... pani przepis na spełnienie w życiu Kochająca się rodzina, satysfakcjonująca praca i odrobina egoizmu.

blackithilien Te dwa pytania dotyczą w zasadzie jednego. Tak, uważam, że jestem już w wieku, kiedy mogę pokusić się o jakiś przekaz i oczywiście to robię, każdy autor w mniej lub bardziej zakamuflowany sposób to czyni, temu przecież służy literatura. Zabrzmi to patetycznie, ale co tam, chciałabym uczynić ludzi lepszymi. Chciałabym, aby więcej nad sobą rozmyślali, aby popędy nie dominowały ich życia, by brali za siebie odpowiedzialność i nie krzywdzili siebie oraz innych. Nie wierzę, że to napisałam...

Do KK13 Kończąc powieść czuję ulgę. To jest zawsze bardzo długa i męcząca podróż. Tak było przy powieściach młodzieżowych, teraz jest nie inaczej. Raz tylko przydarzyła mi się rzecz przedziwna. Niemal popłakałam się, bo wiedziałam, że rozstaję się z moimi bohaterami na zawsze. Było tak przy okazji "220 linii" i wciąż mam do tej powieści bardzo emocjonalny stosunek. Niedawno z powodu wznowienia musiałam ją na nowo przeczytać i nic się nie zmieniło... Lubię tych chłopców.

1.czy zrezygnowała Pani z czegoś w życiu, a później Pani tego żałowała? 2.co jest nr 1 osiągnięć życiowych? 3. ogląda Pani jakiś polski serial? 4. Jak Pani spędza wolne chwile? 5. Co zrobiła Pani w życiu najbardziej szalonego?

Mam wielki szacunek do autorów jakichkolwiek książek również do Pani, aczkolwiek nurtują mnie 3 pytania, mianowicie: 1. Ile czasu zajęło Pani napisanie książki "Cukiernia pod Amorem"? 2. Pisała Pani wyżej wymienioną książkę w dłuższych odstępach czasowych czy dziennie jakiś fragment? 3. Jeśli miałaby Pani możliwość zabrania w podróż tylko jednej książki, to którą wybrałaby Pani i dlaczego? Dziękuję za odpowiedzi.

MONIKA03091982 1.czy zrezygnowała Pani z czegoś w życiu, a później Pani tego żałowała? Oczywiście, wielokrotnie. Jestem człowiekiem, zatem błądzę. Na szczęście czasami okazywało się, że żałowałam niepotrzebnie ;-) 2.co jest nr 1 osiągnięć życiowych? Mam nadzieję, że Nr 1 jest wciąż jeszcze przede mną. 3. ogląda Pani jakiś polski serial? Ranczo. 4. Jak Pani spędza wolne chwile? A co to takiego? 5. Co zrobiła Pani w życiu najbardziej szalonego? Zgodziłam się na trzeciego psa.

MENDRZEC Drogi Panie, na dwa pierwsze pytania odpowiedziałam już poniżej, nie będę się zatem powtarzać. Jeśli chodzi o lekturę na bezludną wyspę, zabrałabym "W poszukiwaniu straconego czasu" Marcela Prousta. Kiedyś, jako nastolatka, przeczytałam niemal do końca, teraz ciągle coś mi przeszkadza powtórzyć tę lekturę. Wreszcie i druk zrobił się za mały. Na bezludnej wyspie byłby czas, aby nadrobić tę zaległość, musiałabym tylko pamiętać o okularach ;-)

Skąd czerpie Pani inspiracje do napisania książki? Jakie są Pani priorytety w życiu? Czy życie prywatne/rodzinne ma dla Pani duże znaczenie? Czy pisanie książek od zawsze jest dla Pani znaczące? Czy dar pisania odziedziczyła Pani po swoich przodkach? Czy w pisaniu książek znajduje Pani spełnienie?

GOSIA45 Droga imienniczko, na Pani pierwsze, drugie i trzecie pytanie odpowiedziałam poniżej. Na czwarte w zasadzie również, ale ponieważ było nieco inaczej sformułowane odpowiem - Tak, niemal od zawsze, kiedy już wiedziałam, że istnieją książki pisanie i czytanie było dla mnie niezwykle ważne. Chociaż nie potrafiłam jeszcze samodzielnie czytać, tworzenie wyobrażonych światów i przenoszenie się tam, wydawało mi się magiczne. Myślę, że stąd czerpię też potrzebę wyrażania myśli, a jeśli mam jakieś umiejętności, pewnie biorą się z przeczytanych lektur, twierdzę bowiem, że pisarz jest napierw czytelnikiem (znam jednak rzadkie wyjątki). Mój tata miał pewien dar opowieści, ale ponad ten dar przedłożył swoje umiejętności plastyczne, choć ani z jednego, ani z drugiego nie uczynił zawodu. Pisanie daje mi dużą satysfakcję, a nawet - użyjmy tego wielkiego słowa - spełnienie. Miłe jest poranne wstawanie ze świadomością, że wczoraj wymyśliłam fajną scenę. To moja adrenalina ;-)