Kłopotliwy człowiek

Informacja dystrybutora: Czterdziestoletni Andreas (Trond Fausa Aurvag) przyjeżdża do miasta nie pamiętając jak i dlaczego się w nim znalazł. Czekają na niego praca, mieszkanie, a nawet żona. Jednak wkrótce Andreas zaczyna odczuwać, iż coś jest nie tak z miejscem, do którego trafił. Otaczający go ludzie wydają się być zupełnie wyprani z emocji, komunikują się pomiędzy sobą pustymi uprzejmościami. Wszędobylscy „opiekunowie", którzy dbają o to, by miasto wyglądało czysto i schludnie, zaczynają coraz wnikliwiej obserwować Andreasa. Ten próbuje uciec z miasta, ale okazuje się, że jest to niemożliwe. Andreas poznaje Hugo, który tak samo tęskni za prawdziwym życiem. Hugo odnalazł jednak pęknięcie w ścianie swojej piwnicy, z którego wydobywa się piękna muzyka i wspaniały, nęcący zapach, przywołujący na myśl wszystko to, czego w tym dziwnym miejscu brakuje. Może przez tą szczelinę można się przedostać na drugą stronę? Nowy plan ucieczki zaczyna kiełkować w głowach... Kłopotliwy człowiek pokazuje świat zupełnie inny od naszego. Jest to sarkastyczne i przejaskrawione spojrzenie na skandynawskie kraje społecznego dobrobytu. Widzimy społeczeństwo, którego bolączki socjalne są wyśmiane i wyszydzone. W świecie tym empatię zastąpiła pusta przyjacielskość, meblowanie kuchni zastąpiło miłość, a towarzyskie rytuały zastąpiły przyjaźń. Normalność w całej swej groteskowości. W Kłopotliwym człowieku nie ma ani śmierci, ani marzeń, ani miłości. Gdy Andreas Ramsfjell znajduje się w nowej społeczności, wszystko czekało na niego od dawna przygotowane. Otrzymuje swój własny kąt, pracę i ubrania – dostaje w prezencie życie. W przeciwieństwie do wielu emigrantów, którzy starają się znaleźć nowy dom w Norwegii. Film opisuje całkowitą samotność w świecie, który jest wyposażony we wszystko, ale nic ponadto. Społeczność, która w drodze do perfekcji utraciła coś bardzo ważnego. Zupełnie martwą społeczność. Akcja filmu toczy się w przysłowiowej przyszłości, troszkę na kształt swoistego „życia po życiu". Główny bohater jako jedyny wydaje się być człowiekiem, pełnym ludzkich uczuć i potrzebującym czułości. Poprzez jego desperackie wysiłki może będziemy potrafili inaczej spojrzeć na nasze życie?