Kto mówiąc o piekle puszcza wodze sadystycznej wyobraźni, ten znieważa Boga czyniąc Go sprawcą katuszy i cierpienia. Teksty natchnione ludzką nienawiścią do potępionych często ukazywały terrorystyczne wręcz oblicze Boga. Ich celem było wzbudzenie lęku w człowieku, odstraszenie od grzechu i nakłonienie go do poprawy życia. Uważano, iż jest to strach święty, służący zbawieniu i chwale Boga. Moralność tego rodzaju opiera się na zewnętrznych sankcjach i lęku przed karą piekła (s. 202).
Kto mówiąc o piekle puszcza wodze sadystycznej wyobraźni, ten znieważa Boga czyniąc Go sprawcą katuszy i cierpienia. Teksty natchnione ludzką nienawiścią do potępionych często ukazywały terrorystyczne wręcz oblicze Boga. Ich celem było wzbudzenie lęku w człowieku, odstraszenie od grzechu i nakłonienie go do poprawy życia. Uważano, iż jest to strach święty, służący zbawieniu i chwale Boga. Moralność tego rodzaju opiera się na zewnętrznych sankcjach i lęku przed karą piekła (s. 202).