Właśnie matematyka, której Dürer poświęcił połowę swego życia, przyniosła mu gorzkie doświadczenia, ponieważ nie mogła go zaspokoić tak, jak zaspakaja człowieka objawienie metafizyczne. Nawet matematyka - a może właśnie ona - nie prowadziła do odkrycia Absolutu; Absolutu, który Dürer ze zrozumiałych względów rozumiał przede wszystkim jako absolutne piękno. Jako trzydziestolatek upajał się wglądem w ,,nowe królestwo" teorii sztuki, które otworzył przed nim Jacopo de'Barbari, i wierzył, że uda mu się określić to jedyne, wielkie pię
Właśnie matematyka, której Dürer poświęcił połowę swego życia, przyniosła mu gorzkie doświadczenia, ponieważ nie mogła go zaspokoić tak, jak zaspakaja człowieka objawienie metafizyczne. Nawet matematyka - a może właśnie ona - nie prowadziła do odkrycia Absolutu; Absolutu, który Dürer ze zrozumiałych względów rozumiał przede wszystkim jako absolutne piękno. Jako trzydziestolatek upajał się wglądem w ,,nowe królestwo" teorii sztuki, które otworzył przed nim Jacopo de'Barbari, i wierzył, że uda mu się określić to jedyne, wielkie pię