Siadam samotnie w kawiarni; ktoś do mnie macha; czuję się otoczony, pożądany, hołubiony. Inny jednak jest nieobecny; wzywam go w sobie, aby przytrzymał mnie na skraju światowej życzliwości, która już na mnie czyha. Odwołuję się do jego ,,prawdy" (prawdy, jakiej on daje mi poczucie) przeciw histerii uwodzenia, w którą czuję, że się zapadam. Obarczam nieobecność innego winą za moją światowość: błagam go o ochronę, o powrót: niech tu się pojawi, niech mnie stąd zabierze niczym matka, która przychodzi po dziecko, zabierze z tego świa
Siadam samotnie w kawiarni; ktoś do mnie macha; czuję się otoczony, pożądany, hołubiony. Inny jednak jest nieobecny; wzywam go w sobie, aby przytrzymał mnie na skraju światowej życzliwości, która już na mnie czyha. Odwołuję się do jego ,,prawdy" (prawdy, jakiej on daje mi poczucie) przeciw histerii uwodzenia, w którą czuję, że się zapadam. Obarczam nieobecność innego winą za moją światowość: błagam go o ochronę, o powrót: niech tu się pojawi, niech mnie stąd zabierze niczym matka, która przychodzi po dziecko, zabierze z tego świa