[...] Kiedy babcia zorientowała się, że jest już stara, mówiła mi,że boi się śmierci. Nie śmierci samej w sobie, bo pewnie jest podobna do spaceru, do pójścia spać czy do odbycia podróży, ale babcia wiedziała, że obraziła Boga, bo on dał jej w tym życiu tyle pięknych rzeczy, a ona nigdy nie potrafiła być szczęśliwa i tego Bóg na pewno nie mógł jej wybaczyć.[...]
[...] Kiedy babcia zorientowała się, że jest już stara, mówiła mi,że boi się śmierci. Nie śmierci samej w sobie, bo pewnie jest podobna do spaceru, do pójścia spać czy do odbycia podróży, ale babcia wiedziała, że obraziła Boga, bo on dał jej w tym życiu tyle pięknych rzeczy, a ona nigdy nie potrafiła być szczęśliwa i tego Bóg na pewno nie mógł jej wybaczyć.[...]