Dlaczego warto? REJESTRACJA

Cytat

Ten dąży najszybciej, kto idzie samotnie.

Autor: Jack London
0

Więcej cytatów od tego autora

Nigdy nie dopuściłem do tego, aby szkoła przeszkadzała mi w kształceniu się.
Autor: Jack London
0
Pijemy zdrowie tego, który tej nocy wędruje po szlaku! Niech mu nie zbraknie sprawy. Niech jego psy utrzymują się na nogach, a zapałki jego oby zawsze zdołały skrzesać ogień! Niech Bóg go prowadzi, a szczęście nigdy nie opuszcza.
Autor: Jack London
0
Odwieczna tęsknota za wędrówką
Autor: Jack London
0
Moralność to jedynie społęczny kapitał, gromadzony w ciągu całych wieków cierpirnia.
Autor: Jack London
0
Czy czasem ten redaktor nie miał słuszności przerabiając twoje "Liryki morza"?-zagadnęła.-Nie zapominaj, że każdy redaktor musi przecież mieć kwalifikacje, bo inaczej nie byłby na tym stanowisku. -To co mówisz, wynika ze ślepej wiary w nieomylność pojęć ustalonych-[...]-To, co istnieje, nie tylko jest słuszne , ale nawet najlepsze ze wszystkiego, co możliwe. Istnienie jakiejkolwiek rzeczy uchodzi za dostateczny dowód jej prawa do istnienia [...]. Tylko nieświadomość, rzecz prosta, każe ludziom wierzyć w takie brednie.
Autor: Jack London
0
Podczas kiedy oni uczyli się życia z książek, on żył naprawdę.
Autor: Jack London
0
- Piękno ma swoje znaczenie, którego jednak do niedawna nie domyślałem się. Po prostu uważałem piękno za coś oderwanego, coś, co istnieje bez przyczyny i głębszego sensu. Nie miałem żadnego pojęcia o pięknie. Ale teraz już rozumiem albo raczej zaczynam pojmować prawdę. Ta trawa jest dla mnie tym piękniejsza, odkąd wiem, dlaczego stała się trawą, odkąd dowiedziałem się o wszystkich tych ukrytych chemicznych czynnikach, dzięki którym słońce, deszcz i gleba uczyniły ją trawą. Przecież dzieje życia każdej trawki pełne są romantyzmu, a
Autor: Jack London
0
- Ludzie nie umiejący pisać piszą zbyt wiele o tych, co pisać potrafią - potwierdził Martin.
Autor: Jack London
0
Spływanie z prądem najmniej wymagało życia, a właśnie ono sprawiało ból.
Autor: Jack London
0
Wypełznął na miejsce, gdzie stało przedtem tepi Szarego Bobra. Usiadł w samym środku i zadarł nos ku księżycowi. Gardło jego wzbierało spazmatycznym płaczem: otworzył pysk i rzucił w niebo drgający, rozpaczliwy krzyk, w którym zawierało się i poczucie samotności, i strach, i tęsknota za Kiche, i wszystkie jego bóle, i klęski, i przeczucia cierpień, jakie go jeszcze czekały. Było to długie, wilcze wycie, żałosne, donośne - pierwsze w życiu Białego Kła.
Autor: Jack London
0
Wszystkie cytaty tego autora
REKLAMA
+ Dodaj nowy cytat
Autor
Jack London
Wszystkie cytaty tego autora
Reklamy