(...) osobowości te zdawały się tak na niego napierać, że on sam stawał się daną osobowością; wtedy zachodziła niejako konieczność przyjmowania wszystkiego lub niczego. Zupełnie jak gdyby do końca życia skazany był na dźwiganie ego pewnych ludzi, wcześnie spotkanych i wcześnie pokochanych, na zachowanie ostatecznego kształtu tylko o tyle, o ile ich kształt był ostateczny.
(...) osobowości te zdawały się tak na niego napierać, że on sam stawał się daną osobowością; wtedy zachodziła niejako konieczność przyjmowania wszystkiego lub niczego. Zupełnie jak gdyby do końca życia skazany był na dźwiganie ego pewnych ludzi, wcześnie spotkanych i wcześnie pokochanych, na zachowanie ostatecznego kształtu tylko o tyle, o ile ich kształt był ostateczny.