Kiedy brakowało mu zdań, Flaubert rzucał się na tapczan: nazywał to ,,marynowaniem się". Jeśli rzecz rozbrzmiewa zbyt mocno, czyni w moim ciele taki zgiełk, że zmuszony jestem przerwać wszelkie zajęcie: kładę się na łóżko i bez walki pozwalam, by przetoczyła się ,,wewnętrzna burza"; w przeciwieństwie do mnicha zen, który opróżnia się z obrazów, ja daję się wypełnić, doświadczam do końca ich goryczy. Depresja ma swoją zakodowaną gestykulację i niewątpliwie to właśnie ją ogranicza; wystarczy bowiem, bym w pewnej chwili mógł zastąpić
Kiedy brakowało mu zdań, Flaubert rzucał się na tapczan: nazywał to ,,marynowaniem się". Jeśli rzecz rozbrzmiewa zbyt mocno, czyni w moim ciele taki zgiełk, że zmuszony jestem przerwać wszelkie zajęcie: kładę się na łóżko i bez walki pozwalam, by przetoczyła się ,,wewnętrzna burza"; w przeciwieństwie do mnicha zen, który opróżnia się z obrazów, ja daję się wypełnić, doświadczam do końca ich goryczy. Depresja ma swoją zakodowaną gestykulację i niewątpliwie to właśnie ją ogranicza; wystarczy bowiem, bym w pewnej chwili mógł zastąpić