Panna [Ewa] Wilcox wyraźnie się zmieniła od czasu zaręczyn. Jej głos stał się szorstki, sposób bycia nonszalancki i przejawiała pewną protekcjonalność wobec starszej, mniej zaradnej panny. Małgorzata pozwoliła niemądrze, żeby ja to zabolało. Przygnębiona swym osamotnieniem, wyobraziła sobie, że nie tylko domy i meble, ale sama łódź życia przepływa koło niej, niosąc na pokładzie ludzi typu Ewy i pana Cahilla.
Panna [Ewa] Wilcox wyraźnie się zmieniła od czasu zaręczyn. Jej głos stał się szorstki, sposób bycia nonszalancki i przejawiała pewną protekcjonalność wobec starszej, mniej zaradnej panny. Małgorzata pozwoliła niemądrze, żeby ja to zabolało. Przygnębiona swym osamotnieniem, wyobraziła sobie, że nie tylko domy i meble, ale sama łódź życia przepływa koło niej, niosąc na pokładzie ludzi typu Ewy i pana Cahilla.