W przeciwieństwie do jego [Rybakowa] fanów ma bowiem dobrą pamięć. I nie potrafię zapomnieć "Kordzika" i wszystkich innych obrzydliwych socrealistycznych produkcyjniaków, w których Rybakow żenująco sławił bolszewizm i towarzysza Stalina. Ale trudno mi się oprzeć wrażeniu, że gdyby stalinizm trwał do lat osiemdziesiątych, Anatolij Rybakow byłby zagorzałym stalinistą, a "Dzieci Arbatu" - gdyby oczywiście powstały - miałyby zupełnie inny wydźwięk.
W przeciwieństwie do jego [Rybakowa] fanów ma bowiem dobrą pamięć. I nie potrafię zapomnieć "Kordzika" i wszystkich innych obrzydliwych socrealistycznych produkcyjniaków, w których Rybakow żenująco sławił bolszewizm i towarzysza Stalina. Ale trudno mi się oprzeć wrażeniu, że gdyby stalinizm trwał do lat osiemdziesiątych, Anatolij Rybakow byłby zagorzałym stalinistą, a "Dzieci Arbatu" - gdyby oczywiście powstały - miałyby zupełnie inny wydźwięk.