Cytat

Z bezradną natarczywością wpatrywałem się w fotografie pięknych licealistek,ich fenomenalnie wychudzone ramiona budziły we mnie niejasny niepokój,by choć odrobinę niepokój ten ukoić,odrobinę wypijałem,wypijałem jeden mały łyczek.

Autor: Jerzy Pilch

Więcej cytatów od tego autora

Niektórym mózg albo inna część wysiada i piszą dla poratowania zdrowia. Wychodzi na to, że historii jest nieskończenie mnogo. Złuda. Złuda jeszcze większa niż aniołowie tańczący na dachu filharmonii. W istocie jest jedna historia. Spod wszystkich, leżących jedna na drugiej jak w zbiorowej mogile, opowieści prześwieca jedna żywa opowieść. Człowiek rodzi się na dnie straszliwej czeluści, żyje nie wiadomo po co i umiera w męczarniach. Innej opowieści nie ma. Nie ma innego początku, innego środka i innego zakończenia.

Autor: Jerzy Pilch

Byłem tak wydrążony w samotność, z samotności uczyniłem tak gęstą podstawę życia, że potoczne okoliczności, w których ludzie, którzy czują się samotni: podróż, pociąg, nocleg w hotelu, to były dla mnie tłumne spotkania i zbiorowe zabawy. Jasne, że wolałem, żeby do mojego przedziału pierwsza klasa, dla palących przy drzwiach, nikt nie właził, ale jak już wlazł - proszę bardzo, możemy nawet dwa słowa zamienić. Na ogół zresztą nikt nie właził. Mam nieprzychylny wyraz twarzy.

Autor: Jerzy Pilch

Ja lubię poranki. Ty oczywiście - nie. Ty uwielbiasz zasypiać, ja uwielbiam się budzić. Ty jesteś człowiekiem zasypiania i ucieczki w sen. Ja jestem człowiekiem odganiania snu i powrotu do rzeczywistości. Nawet w najgłębszym śnie nie mogę się doczekać, kiedy się obudzę.

Autor: Jerzy Pilch

Ile razy już tak było: szło się czy biegło w kierunku końca, życie daleko z tyłu zostawało, tak daleko, że nawet oglądać za czym się nie było, a tuż przed finiszem, tuż przed samą metą nagle, jakby po błyskawicznym pościgu, znów się pojawiało, zdyszaną śmierć z łatwością wyprzedzało i człowiek - zamiast lecieć w czeluść - na rozległej łące siedział, wody i drzewa szumiały, trwało czerwcowe popołudnie, serce było całe, oddech wyrównany.

Autor: Jerzy Pilch

Jaką duszę ma człowiek, który wie, że przepił wszystkie pralki świata? Odpowiadam: duszę ma uskrzydloną, a myśl jego wiruje jak bęben w ostatniej fazie odsączania. Kiedy czujesz na sercu ciężar miliarda przepitych pralek - jest nie do zniesienia. Ale kiedy unosisz udręczony wzrok i widzisz, jak ptasie ławice białoskrzydłych pralek szybują pod wodnistymi niebiosami niczym eskadry papieskich helikopterów, pojmujesz, iż jest ci dane więcej niż innym. Jest Ci dany niekonwencjonalny dar i jeśli zdołasz przeżyć, jeśli przedtem nie umrzes

Autor: Jerzy Pilch

Niemczyzna, wiadomo, język diabła, każdy trochę rozumie.

Autor: Jerzy Pilch

Po pijanemu albo na kacu, zwłaszcza na kacu zdeprymowanym pierwszą poranną dawką, kupowałem znacznie więcej gazet niż zwykle. (Chyba raczej powinienem powiedzieć: niezwykle, zwykle bowiem byłem niezwykle pijany, trzeźwy byłem niezwykle rzadko - znów łeb podnosi kusicielska bestia retoryki pijackiej: pić - strasznie; pisać o piciu - strasznie; pić, pisać i gromić bestię retoryki pijackiej - strasznie, strasznie , strasznie).

Autor: Jerzy Pilch

-...Ale bardzo źle, że pan ledwo żyje. To jest bardzo źle i to trzeba zmienić. - Co trzeba zmienić ? - Życie. Życie trzeba zmienić. - Wie pani, życie trudno zmienić. Życie raczej się nie zmienia. Chyba że na gorsze. A od pewnego momentu wyłącznie na gorsze.

Autor: Jerzy Pilch

Kto za mięsem nie bardzo, tego już nie długo.

Autor: Jerzy Pilch

Rzadkie momenty, gdy człowiek wie [...] po co w ogóle żyje - po to by przejść parę kroków po skrzypiącym śniegu, by zadrzeć głowę i poszukać Gwiazdy Polarnej i by na sekundę nie myśleć, że za sekundę koniec.

Autor: Jerzy Pilch

Wszystkie cytaty tego autora

REKLAMA

+ Dodaj nowy cytat

Jerzy Pilch

Wszystkie cytaty tego autora