Cytat

Spojrzała na mnie, jakby rozkoszowała się świadomością, że nadal tam jestem. A ja uświadomiłem sobie, że robię to samo. Świat się rozpadał, a ja myślałem jedynie o tym, że ona żyje.

- Udawajmy, że jesteśmy dwojgiem zwykłych ludzi.(..)
- Okej.- przytaknąłem. - Zwyczajne popołudnie dwojga zwykłych ludzi.
Kiwnęła głową
- I wiesz... Teoretycznie gdyby tych dwoje ludzi lubiło się nawzajem, co trzeba by zrobić, żeby ten głuptas pocałował dziewczynę, hę?
- Och... - poczułem się jak jedna za świętych krów Apollina: powolny, głupi i jaskrawoczerwony.

Podjąć musi herosów siedmioro wyzwanie,
Inaczej pastwą ognia lub burz świat się stanie.
Przysięga tchem ostatnim dochowana będzie,
A wróg w zbrojnym rynsztunku u wrót śmierci siądzie.

- Nie dostanę całusa na szczęście? To już taka tradycja, nie?

Myślałem, że mnie spoliczkuje. Ona jednak wyciągnęła swój sztylet i spojrzała na maszerującą ku nam armię.

- Wróć żywy, Glonomóżdżku. Wtedy zobaczymy.

Nigdy, ale to przenigdy nie będę ci niczego ułatwiać, Glonomóżdżku. Przyzwyczajaj się.

Kiedy mnie pocałowała, czułem się tak, jakby mózg mi się rozpuszczał.

- Ej, a tak przy okazji: dlaczego właściwie pegazy galopują w locie?
Mroczny zarżał. - A dlaczego ludzie machają rękami, chodząc? Nie mam pojęcia, szefie. Po prostu tak wydaje się właściwie. Dokąd teraz?

- Wiesz, co mogłoby pomóc temu chłopcu? - zamyśliła się Demeter. - Rolnictwo.
Persefona przewróciła oczami.
 - Matko...
- Pół roku za pługiem doskonale kształtuje charakter.

Trudno jest opowiadać dowcipy, kiedy całe życie wydaje się jednym wielkim żartem.

- Synalek pana mórz – mruknął - Czy to ty powrotem uwięziłeś Atlasa pod niebem?
- Nie było to zbyt trudne - odparowałem  - wy, tytani, olśniewacie inteligencją mniej więcej tak jak moje stare skarpetki.