Za dużo myśli miłość we mnie budzi". Chwilami, od drobnego ukąszenia rozpala się w mojej głowie gorączka języka, rozpoczyna się przemarsz racji, interpretacji, mów. Odczuwam już tylko tę maszynę, napędzającą samą siebie, tę nigdy nie milknącą katarynkę, której korbą obraca, chwiejąc się, anonimowy muzyk, i która nigdy nie milknie. W loquela nic nie zakłóca powtarzania wkoło. Kiedy tylko wytworzę w sobie przypadkiem ,,udane" zdanie (wierzę, że odkryłem w nim właściwy wyraz prawdy), staje się ono formułą, którą powtarzam współmiern
Za dużo myśli miłość we mnie budzi". Chwilami, od drobnego ukąszenia rozpala się w mojej głowie gorączka języka, rozpoczyna się przemarsz racji, interpretacji, mów. Odczuwam już tylko tę maszynę, napędzającą samą siebie, tę nigdy nie milknącą katarynkę, której korbą obraca, chwiejąc się, anonimowy muzyk, i która nigdy nie milknie. W loquela nic nie zakłóca powtarzania wkoło. Kiedy tylko wytworzę w sobie przypadkiem ,,udane" zdanie (wierzę, że odkryłem w nim właściwy wyraz prawdy), staje się ono formułą, którą powtarzam współmiern