Zabijaliśmy siebie słowami, bardzo powoli, najpierw krwawiło nam serce, a potem dopiero mózgi, i z tej krwi lepkiej jak syrop tussipect i gorącej jak lawa robiliśmy sobie kroplówki, by jeszcze przez chwilę nie skapitulować i jeszcze raz zawalczyć o życie razem, w imię Boga, honoru, tego co ludzie powiedzą, karmy i kolejnego wcielenia, lecz nie za bardzo ojczyzny (s.16).
Zabijaliśmy siebie słowami, bardzo powoli, najpierw krwawiło nam serce, a potem dopiero mózgi, i z tej krwi lepkiej jak syrop tussipect i gorącej jak lawa robiliśmy sobie kroplówki, by jeszcze przez chwilę nie skapitulować i jeszcze raz zawalczyć o życie razem, w imię Boga, honoru, tego co ludzie powiedzą, karmy i kolejnego wcielenia, lecz nie za bardzo ojczyzny (s.16).