Dlaczego warto? REJESTRACJA

Cytat

Zawsze uważałem, że zwyczajni ludzie mają o wiele ciekawsze życie. Ludzie, którzy chowają króliki, ludzie, którzy sami uprawiają dla siebie ziemniaki, którzy chodzą zawsze do tej samej gospody i prowadzą całkiem zwyczajny tryb życia, mają z tego życia dużo więcej, niż intelektualiści. Dlatego, pisząc, występowałem zawsze przeciw poglądowi, jakoby intelektualista zajmował najwyższą pozycję w społeczeństwie. Dla mnie zawsze pierwszymi są ludzie z dołów, z najniższych szczebli drabiny społecznej, ci ludzie zawsze mówili mi o życiu

Autor: Bohumil Hrabal
0

Więcej cytatów od tego autora

ale muszę się mieć na baczności, aby gdy ktoś umiera, abym współprzeżywając wraz z nim sama nie wyciągnęła kopyt
Autor: Bohumil Hrabal
0
Paryż to musi być coś cudownego, prawie jak Libeń, może nawet prawie jak Wysoczany. A jak puszczę wodze fantazji, Paryż jest tak piękny jak Żiżkow
Autor: Bohumil Hrabal
0
Również pisanie to ciągłe dopytywanie się: kim jestem. Nigdy się tego nie wie...a jeśli się wie, to znak, że jest się genialnym. Może to zatem dotyczyć również młodych ludzi. Pisarz pracuje nad tym całe życie i możliwe, że ujrzy to na kilka minut przed śmiercią, ale przez cały ten czas jest w pogotowiu, jak buddysta zen, który medytuje, czyta i czeka na jedno jedyne zdanie. A kiedy to zdanie przyjdzie, to jakby przyszło samo zbawienie, i on tym zdaniem leczy ludzi, wskrzesza ich. To jest zwornik sklepienia. (s.55).
Autor: Bohumil Hrabal
0
Ja nigdy nie byłem arlekinem, ja nigdy nie byłem zdolny odbić komuś dziewczyny, to ja byłem tym, któremu odebrano wszystkie te jego ślicznotki, arlekini odebrali je mnie, pierrotowi. Mój portret jako młodego człowieka był taki: smutny młody mężczyzna z dobrego domu, który nie ma odwagi walczyć o swoją ukochaną, bo ja zawsze na pierwszym miejscu stawiałem zagładę i nieszczęście, i śmierć, to była moja poetyka jako chłopca, jako młodzieńca... i koniec końców teraz też nie jest ze mną pod tym względem lepiej, wciąż jestem tym smutn
Autor: Bohumil Hrabal
0
(...) moimi najbardziej nieprzejednanymi wrogami były moja matka i moja żona. Pierwsza oddała mnie drugiej, a obie mnie chciały bez przerwy wychowywać i poprawiać. Dlatego bez przerwy uciekam z domu, u siebie jestem tylko w knajpie, a i tam zawsze się trzęsę, że otworzą się drzwi i wejdzie moja żona w towarzystwie mojej nieboszczki matki, jestem więc pod kuratelą dwóch kobiet, które tak pokochałem, że zostaliśmy wrogami na sklerozę i życie. Nie pozostało mi nic innego niż szukać ocalenia w pisaniu i za pomocą literatury oczyszcz
Autor: Bohumil Hrabal
0
Niemki noszą wszystko jak mundur, te ich ubiory, dirndle, zielone kostiumy i myśliwskie kapelusiki zawsze mają coś wspólnego z wojskiem...
Autor: Bohumil Hrabal
0
no nie wiem, nie wiem, ale to pokolenie nie pójdzie chyba drogą chrystusową
Autor: Bohumil Hrabal
0
(Lao-cy) znać swoją hańbę, a zachować swą chwałę, taki człowiek stanowi wzór niebiański.
Autor: Bohumil Hrabal
0
poniekąd podobny jestem do szczurów, trzydzieści pięć lat żyję tylko w piwnicach i nie lubię się kąpać, choć łazienkę mamy tuż za kantorem szefa. Gdybym ja się wykąpał, to zaraz bym się od tego rozchorował, do higieny muszę podchodzić
Autor: Bohumil Hrabal
0
Niebiosa nie są humanitarne i życie nade mną, i pode mną, i we mnie także humanitarne nie jest.
Autor: Bohumil Hrabal
0
Wszystkie cytaty tego autora
REKLAMA
+ Dodaj nowy cytat
Autor
Bohumil Hrabal
Wszystkie cytaty tego autora
Reklamy