Dlaczego warto? REJESTRACJA

Cytat

Zemsta kiedyś dobiega kresu, podłość męczy, nienawiść nudzi, może fanatyków najmniej, ale mimo wszystko.

Autor: Javier Marías
0

Więcej cytatów od tego autora

Wprawdzie nie jest to naszym pragnieniem, ale zawsze wolimy, żeby śmierć spotkała tego innego obok nas w trakcie wykonywania jakiejś misji albo na polu bitwy, w lotniczym rajdzie albo wskutek bombardowania, albo w okopie, gdy były jeszcze okopy, albo w ulicznym napadzie lub podczas włamania do sklepu albo porwania turystów, w trzęsieniu ziemi, eksplozji, zamachu, w pożarze, wszystko jedno, czy jest to przyjaciel, brat, ojciec, a nawet nasze dziecko. A także ukochana, tak, ona również, byle nie my.
Autor: Javier Marías
0
Tu widać wyraźnie, że z upływem czasu to, co już było, powinno już jako byłe pozostać, a nawet jako zabyłe i skończone raz na zawsze, jak to się dzieje zawsze albo prawie zawsze, tak to w życiu już jest, że to, co się stało, nie może się odstać, co się wydarzyło, nie może się odwydarzyć.
Autor: Javier Marías
0
Nie, nie powinienem niczego opowiadać ani słuchać, bo nigdy nie zdołam sprawić, by nie zostało to powtórzone lub użyte przeciwko mnie, na moją zgubę, albo co gorsza, żeby nie zostało powtórzone i użyte przeciwko tym, których kocham, aby ich zgubić.
Autor: Javier Marías
0
Tylko jedno jest bardziej przygnębiające niż umieranie, gdy nikt tego nie zauważa: umieranie, gdy samemu się tego nie zauważa, gdy umierający nie zauważa własnego rozpadu i końca.
Autor: Javier Marías
0
Kto wie, może po części z tego powodu umieramy, bo zostaje anulowane wszystko, cosmy przezyli, a wówczas tracą ważność nawet nasze wspomnienia. Najpierw tracą wazność nasze doświadczenia. Potem również wspomnienia.
Autor: Javier Marías
0
Tak, zazwyczaj tak się o tym myśli. Że to, co dobiegło końca, jest mniej istotne od tego, co się właśnie zdarza, i że samo ustanie powinno przynieść nam ulgę. Że to, co minęło, powinno nas boleć mniej od tego, co się dzieje albo, że lepiej znosi się to, co już się skończyło, choćby było to nie wiadomo jak straszne.
Autor: Javier Marías
0
Czasami odnoszę wrażenie -- wyznaje przy końcu swej opowieści narrator -- że to, co się zdarza, jest identyczne z tym, co się nie zdarza; to, co odrzucamy lub puszczamy mimo siebie, jest identyczne z tym, co bierzemy i chwytamy; to, czego doświadczamy, identyczne z tym, czego nie próbujemy, a mimo to schodzi nam życie i przychodzi nam życie na wybieraniu i odrzucaniu, i dobieraniu, na wykreślaniu linii, która rozdzieliłaby to wszystko co identyczne i uczyniła z naszej historii jedna jedyną historię, która moglibyśmy pamiętać i opow
Autor: Javier Marías
0
Nie da się opowiedzieć życia, to niezwykłe, że przez wszystkie znane nam stulecia ludzie z uporem starają się opowiedzieć coś, czego opowiedzieć nie można, czy to w formie mitu, poematu epickiego, kronik, annałów, protokołów, legend, poematów rycerskich, ballad i piosenek ludowych, ewangelii, żywotów świętych, historii, biografii, powieści lub mów pogrzebowych, filmu, spowiedzi, pamiętników, reportażu, wszystko jedno.
Autor: Javier Marías
0
Kiedyś powiedziała mi tymi ustami, dlaczego mnie kocha:
Autor: Javier Marías
0
to szokujące jak łatwo zastępujemy ludzi, którzy znikli z naszego życia, jak podejmujemy starania, by zapełnić puste miejsce, jak nigdy nie godzimy się na to, by zmniejszyła się obsada, bez której kiepsko sobie radzimy i ledwie umiemy przeżyć, i jak równocześnie wszyscy jesteśmy gotowi zająć w zastępstwie puste miejsca, które nam się przydziela, ponieważ rozumiemy ten mechanizm stałej powszechnej substytucji i uczestniczymy w nim, on dotyczy wszystkich, nas zatem także, toteż zgadzamy się na rolę nieudolnych naśladowców i sami zn
Autor: Javier Marías
0
Wszystkie cytaty tego autora
REKLAMA
+ Dodaj nowy cytat
Autor
Javier Marías
Wszystkie cytaty tego autora
Reklamy