Marcin Pełka - najnowsze książki: Pogięte bajki. Walec czasu, Na chwiejnych nogach, Spłycenie oddechu, Żołnierz z ołowiu, Pogięte bajki. Ostatnie zlecenie,
Średnia ocena książek Marcin Pełka: 3.75/6
5 osób przeczytało książki autora
47 osób chce przeczytać książki autora
Marcin Pełka - twórczość
Ulubieńcy z dzieciństwa w wersji „tylko dla dorosłych”! Znani i lubiani bohaterowie powracają w jeszcze drapieżniejszej odsłonie! Jak Bolek i Lolek poradziliby sobie we współczesnym świecie? Czego...czytaj dalej
Ulubiony bohater otuliny Wielkiego Boru powraca! „Na chwiejnych nogach” to trzecia część przygód uwielbianego przez czytelników, upadłego rycerza, Ulricha von Bauma! Pogromca żyłaka i właściciel...czytaj dalej
Przyszłość może stać się największym koszmarem ludzkości Mariusz, pracujący jako salowy, ma ręce pełne roboty. Każdego dnia rośnie liczba ofiar pandemii wirusa ostrej niewydolności oddechowej, która dotarła...czytaj dalej
Takiego żołnierza nie było jeszcze na żadnej wojnie Wiceadmirał Jabłoński nie ma żadnych wątpliwości: plan jego dowódcy okaże się tragiczny w skutkach, a straty w ludziach i sprzęcie będą ogromne. Admirał...czytaj dalej
Nawet kultowi bohaterowie czasem się mylą Co się wydarzy, gdy wiedźmin przyjmie zlecenie na Shreka? W jakich okolicznościach Koziołek zasłużył na miano Matołka? Skąd wziął się Janosik i czy Terminator może...czytaj dalej
Czy zastanawialiście się kiedyś, jak będzie wyglądać nasza cywilizacja za kilkadziesiąt lat? Być może policja będzie patrolowała ulice dronami, miasta rozrosną się do niebotycznych rozmiarów, a ludzie staną...czytaj dalej
Czasem nadzieja na lepsze jutro okazuje się zabójcza. Detektyw Louis Sterling ma właśnie rozpocząć długo wyczekiwany urlop. Gdy w końcu udaje mu się domknąć wszystkie bieżące sprawy, do jego biura niespodziewanie...czytaj dalej
Co się stanie, gdy przyszłość wymknie ci się spod kontroli? Zło potrafi przybierać najróżniejsze formy. Jego źródłem może być inżynieria genetyczna wykorzystywana do nielegalnego wspomagania...czytaj dalej
Postanowiłem, że nie będę gorszy i odpowiedziałem mu, żeby walnął się zardzewiałą konewką w ciemię, tylko nie za mocno, bo powstałe w ten sposób echo rozwali mu głowę. Mój starojapoński z mandżurskim akcentem zrobił na nim odpowiednie wrażenie. Najwyraźniej niczego nie zrozumiał, bo uśmiechnął się jeszcze szerzej niż poprzednio. Gdyby nie uszy, miałby uśmiech dookoła głowy. Te parę zdań, które przed chwilą wypowiedziałem, zrobiło wrażenie także i na mnie. Nie miałem żadnego, nawet zielonego pojęcia, że znam japoński. I skąd wziął
Więcej