Jerzy Harasymowicz

Jerzy Harasymowicz - biografia, życie i twórczość

Jerzy Harasymowicz urodził się 24 lipca 1933 r w Puławach. Ojciec był zawodowym wojskowym, natomiast matka miała wykształcenie polonistyczne. Już jako sześciolatek poznał koszmar wojny. W tym okresie musiał się z matką (ojciec został w tym czasie uwięziony w obozie jenieckim) ukrywać w wielu miejscach. Mieszkali kolejno w: Stryju, Lwowie, pod Borszczowem na Podolu, a pod koniec w okolicach Jordanowa. Po zakończeniu wojny Jerzy mógł w końcu pójść do szkoły powszechnej- najpierw w Dobrzechowie, a następnie w Rzeszowie. W 1953 r. skończył Gimnazjum Leśne w Limanowej, skąd wyniósł świetną znajomość botaniki. Szkole tej (a ściślej praktykom) zawdzięcza także pierwszy pobyt w Muszynie, która będzie odtąd jego ukochanym miastem. Po liceum skończył kurs techników pomiarowych w powiecie tarnobrzeskim i pracował przez pewien okres na Sądeczczyźnie przy robotach leśnych. W 1955 r. zamieszkał w Krakowie, gdzie zaprzyjaźnił się ze słynnym krytykiem Kazimierzem Wyką.
Od dziecka podejmował próby pisarskie. Oficjalnie zadebiutował w 1983 r. czterema wierszami w "Życiu Literackim". Wtedy też wstąpił do Koła Młodych Pisarzy przy krakowskim oddziale Związku Literatów Polskich. Początki były trudne, ciężko mu się było przebić. Za to w grudniu 1955 r. został zaprezentowany na łamach "Życia Literackiego" wraz z innymi debiutantami: Zbigniewem Herbertem, Mironem Białoszewskim, Stanisławem Czyczem i Bohdanem Drozdowskim. Rok później wydał debiutancki tomik poetycki "Cuda". Wywołał on burzę w środowisku krytyków, przeważały jednak opinie pozytywne. To był jego start do bardzo udanej kariery literackiej. Dochody czerpał jedynie z pisania- nigdy nie pracował na etacie. W 1957 r. został członkiem Związku Literatów Polskich. Wtedy też założył wraz z paroma innymi osobami grupę poetycką "Muszyna" (bardziej znanymi jej członkami byli Tadeusz Śliwiak, Tadeusz Nowak, Stanisław Grochowiak, Halina Poświatowska). Przeciwstawiali się awangardzie, chcieli pisać dla zwykłego czytelnika, stworzyć nową baśń poetycką. Niestety nie było zgody co do programu wśród członków grupy, więc przetrwała ona jedynie do 1963 r. (Harasymowicz przestał kierować nią dwa lata wcześniej). W 1967 r. poeta był jednym z założycieli krakowskiej grupy poetyckiej "Barbarus" (m.in. Jan Bolesław Ożóg, Tadeusz Nowak, Tadeusz Śliwiak). Założeniami były: walka z technicyzacją życia oraz odrodzenie wyobraźni. Grupa działała dość krótko, lecz ufundowana przez nią Nagroda im. Andrzeja Bursy była wręczana aż do r. 1990.
W 1969 poecie powiodło się także w życiu osobistym- został mężem Marii Górkiewicz. Doczekali się dwójki dzieci: w 1970 r. przyszła na świat Sława, w 1974 r.- Katarzyna.
Podczas stanu wojennego władze komunistyczne zawiesiły działalność Związku Literatów Polskich, potem go rozwiązały, by wkrótce powołać na nowo (oczywiście na swoich zasadach i ze swoimi ludźmi). Harasymowicz przystąpił do nowego ZLP. Publikował książki w oficjalnym obiegu. Opowiedział się wyraźnie po stronie reżimu komunistycznego, głosił jego pochwałę w licznych wierszach. Przysporzyło mu to uznania u władzy i wrogów w środowisku literackim. Ten drugi skutek odczuł wkrótce bardzo boleśnie. Gdy czas komunizmu się skończył, jego utwory znikły z antologii, podręczników itd. Kolejne tomiki kwitowano całkowitym milczeniem. Zmarł 21 sierpnia 1999 r. w Krakowie.

Kalina Beluch