Jadwiga Staniszkis

Jadwiga Staniszkis - biografia, życie i twórczość

Jadwiga Staniszkis (ur. 1942 w Warszawie), polska socjolog, politolog, publicystka, profesor Uniwersytetu Warszawskiego oraz Wyższej Szkoły Biznesu - National Louis University w Nowym Sączu .

W 1965 ukończyła studia w Sekcji Socjologicznej Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1971 obroniła doktorat (uznany w 1973 za najlepszą pracę doktorską roku), zaś w 1978 uzyskała stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dziedzinie socjologii. Od 1991 jest profesorem.

Po ukończeniu studiów pracowała w Instytucie Socjologii UW. Należała do grona młodych asystentów (obok m.in. Waldemara Kuczyńskiego, Marcina Króla, Andrzeja Mencwla czy Aleksandra Smolara), którzy wspólnie z cenionymi profesorami (m.in. Zygmunt Bauman, Włodzimierz Brus, Leszek Kołakowski, Tadeusz Kotarbiński czy Maria Ossowska) oraz aktywnymi politycznie studentami (tzw. "komandosi", m.in. Seweryn Blumsztajn, Teresa Bogucka, Jan Lityński, Adam Michnik i Henryk Szlajfer) organizowali intelektualne życie polityczne na Uniwersytecie Warszawskim w postaci odbywających się często w warunkach konspiracyjnych spotkań dyskusyjnych i seminariów. W ramach tak zorganizowanego środowiska uczestniczyła w wydarzeniach marcowych w 1968. Za udział w protestach studenckich spotkały ją represje w postaci zwolnienia z pracy na Uniwersytecie oraz siedmiomiesięcznego aresztu.

Po zwolnieniu z pracy kontynuowała działalność naukową. Pracę doktorską zaczęła pisać jeszcze w czasie aresztowania, a obroniła ją pracując jako nauczycielka w szkole pielęgniarskiej. Do pracy w Instytucie Socjologii przywrócono ją dopiero w 1981. Wcześniej, w sierpniu 1980 została zaproszona przez Międzyzakładowy Komitet Strajkowy w Gdańsku do udziału w negocjacjach ze stroną rządową. Weszła w skład Komisji Ekspertów MKS. Po zawarciu porozumień sierpniowych i utworzeniu NSZZ "Solidarność" doradzała związkowcom. Po wprowadzeniu stanu wojennego wykładała we Wszechnicy Solidarności i publikowała w prasie podziemnej.

Obecnie wykłada na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego (gdzie pracuje w Zakładzie Socjologii Pracy i Organizacji Instytutu Socjologii) oraz w Wyższej Szkole Biznesu - National-Louis University w Nowym Sączu (jest pracownikiem Zakładu Studiów Politycznych na Wydziale Studiów Politycznych tej uczelni). Pracuje w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, zasiada w Komitecie Socjologii PAN. Wykładała też w wielu uniwersytetach zagranicznych, m.in. w UCLA, na Uniwersytecie Harvarda, Uniwersytet Michigan, a także w Chinach, Japonii i Tajwanie. Była też stypendystką w Wilson Center w Waszyngtonie.

Zajmuje się głównie szeroko pojętą socjologią polityki, a także socjologią ekonomiczną i socjologią organizacji. W sferze jej zainteresowań znajdują się problemy transformacji politycznej, gospodarczej i społecznej w Polsce oraz Europie Środkowej i Wschodniej, teorii realnego socjalizmu i postkomunizmu, a także globalizacji.

Jest autorką wielu książek, tłumaczonych na wiele języków, m.in. Samoograniczająca się rewolucja (1985), Ontologia socjalizmu (1988), Postkomunizm (2002), Władza globalizacji (2003). Jest również autorką wielu artykułów ukazujących się w prasie polskiej, poruszających istotne problemy społeczne i polityczne. Jest cenioną obserwatorką polskiego życia politycznego. Jej nieraz bardzo kontrowersyjne opinie (od wielu lat krytykuje stan przemian i kultury politycznej w Polsce) są częstym komentarzem do bieżących wydarzeń. Jako uznany ekspert pojawia się w rozmaitych mediach, w radiu, telewizji i prasie (była stałą felietonistką tygodnika Ozon).

W 2004 otrzymała nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (tzw. "polski Nobel") w dziedzinie nauk humanistycznych i społecznych za badania nad procesem transformacji Polski i świata.

31 sierpnia 2006 odznaczona przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Źródło: http://www.wikipedia.pl