Wciąż jestem dla samej siebie sekretem. I właśnie dlatego piszę tę książkę ? aby zrozumieć choć trochę z owej tajemnicy, zmusić się do zastanowienia się nad sobą, do odtworzenia owej, niekontrolowanej do końca, wewnętrznej dynamiki. Chciałabym przekazać coś z tego czytelnikowi, ale już w postaci modelu raczej niż osobistych wynurzeń. Postanowiłam poświęcić na to dwa miesiące ? dłuższe zajmowanie się sobą byłoby dla mnie zbyt nudne! Nie będzie to książka typu ?szczere wspomnienia?, i nie tylko dlatego, że szczerość nie jest możliwa, ale ponieważ autentycznie nie pamiętam swoich poprzednich ?ja?: są tylko jakieś strzępy wspomnień i pełna obojętność, a nawet obcość wobec tamtych mnie. Pełna szczerość, nawet gdyby była osiągalna, zmieniłaby zbyt wiele we mnie samej i trochę się tego obawiam. Przy moim nawyku dawania się prowadzić każdorazowo przez aktualny sposób ?problematyzowania? siebie (jest w tym coś z grania roli, teatru i chęci bycia prymuską, ale też logicznego ?dopełniania? sytuacji) mogłoby to wymusić zbyt wiele zmian w moim dotychczasowym życiu ? a tego nie chcę.Jadwiga Staniszkis
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2008 (data przybliżona)
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 256
Język oryginału: polski
Ilustracje:Wojciech Wójtowicz/ Agata Muszalska
Jadwiga Staniszkis zaczyna od pokazania dwóch – konkurujących ze sobą – źródeł porządku (traktatowego i kryzysowego). W dwóch kolejnych esejach...
Autorka podejmuje się próby opisu sytuacji społecznej, gospodarczej, ekonomicznej po transformacji ustrojowej w Polsce....
Chcę przeczytać,