Agnieszka Osiecka

Agnieszka Osiecka - biografia, życie i twórczość

Agnieszka Osiecka urodziła się 9 października 1936 roku w Warszawie i tam też zmarła 7 marca 1997 roku. Była córką pianisty Wiktora Osieckiego i Marii z domu Sztechman. Stworzyła wiele kultowych tekstów, które cytujemy do dzisiaj. Współpracowała z gwiazdami i artystami znanymi na całą Polskę. Jej osoba fascynuje nas do dzisiaj, choć tak ciężko daje się ująć w sztywne ramy i krótkie opisy.

Agnieszka Osiecka – dzieciństwo i młodość

Początki swojego życia poetka spędziła w Zakopanem. Chwilę przed wybuchem II wojny światowej wraz z rodzicami wróciła Warszawy. Podczas okupacji niemieckiej Maria i Wiktor wspólnie prowadzili lokal Warta. Po upadku Powstania Warszawskiego rodzina została przewieziona do obozu przejściowego w Pruszkowie, a stamtąd na roboty do Sankt Pölten w Dolnej Austrii. Choć wydaje się to traumatycznym przeżyciem to pobyt w obozie był dla Osieckiej czasem pełnym beztroskiej zabawy. Wspominała go jak piękne wakacje bez wojennych zagrożeń. 

W 1945 roku nastąpił powrót do Warszawy. Dziewięcioletnia wówczas poetka była wtedy odrzucona przez środowisko, wiele razy słyszała „Osiecka, jakiej ty jesteś właściwie narodowości!”, a to wszystko przez pochodzenie ojca i jego obco brzmiący akcent. Jednak Wiktor Osiecki był dla córki autorytetem. To on starał się przekazać dziewczynce dobre wzorce, nauczać o wolności i moralności. Mówi się jednak, że nie umiał kochać, a okazywanie uczuć przychodziło mu ciężko.

Wokół rodziny zaczęły się tworzyć skandale. Wiktor Osiecki był wiele razy posądzany o romansowanie z innymi. Silna więź Osieckiej z ojcem urwała się gdy ten porzucił rodzinę i wziął ślub z Józefą Pellegrini. Po rozwodzie rodziców Agnieszka poprawiła swoją relację z matką. Mieszkała z nią, z krótkimi przerwami, aż do jej śmierci, do 1994. 

Osiecka uczyła się w żeńskim liceum im. Marii Skłodowskiej-Curie na Saskiej Kępie. Uczestniczyła też w zebraniach koła ZMP, lecz nie czuła, że tam pasuje. Wiele razy łamała dyscyplinę i mówiła co myśli. Ukojenie znalazła pośród CWKS w sekcji pływackiej, gdzie ludzie prawdziwie wierzyli w idee socjalizmu. 

Agnieszka Osiecka – studia 

Osiecka zaczęła studia w 1952 i studiowała do 1956 na Wydziale Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Rok później rozpoczęła naukę na Wydziale Reżyserii Filmowej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi. 

Agnieszka Osiecka – działalność artystyczna

Zadebiutowała w 1954 roku jako reporterka w dzienniku Głos Wybrzeża. Podczas studiów w Szkole Teatralnej i Filmowej pisywała recenzje filmowe do Sztandaru Młodych. Możemy je dziś przeczytać w książce z 2013 roku pt. Filmidła. Współpracowała z wieloma pismami. To właśnie wtedy dla Ex Libris powstały wnikliwe felietony ponownie wydane w 2010 roku pt. Czytadła. Gawędy o lekturach. W tym czasie nastąpiła też jej pierwsza próba reżyserska. Kobieta wyreżyserowała etiudę filmową Słoń na motywach opowiadania Sławomira Mrożka. Odbyła praktykę u Andrzeja Wajdy na planie „Niewinnych czarodziejów”. 

Debiut Osieckiej jako autorki tekstów nastąpił dzięki dołączeniu do rady w Studenckim Teatrze Satyryków. Była z nimi związana aż do 1972 roku. To tam napisała pierwszą piosenkę, a w ogólnym rozrachunku stworzyła dla nich około 166 piosenek. Ważnym utworem są “Okularnicy”, którzy szybko stali się hymnem młodej polskiej inteligencji.

W latach 1963–1970 prowadziła wraz z Janem Borkowskim Radiowe Studio Piosenki. Wypromowali wtedy ponad 500 piosenek. To spod ich skrzydeł wyszło wiele gwiazd polskiej sceny estradowej: Maryla Rodowicz, Ewa Demarczyk, Wojciech Młynarski i wielu innych.

W 1966 na IV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu zdobyła swoją pierwszą nagrodę za piosenkę Na całych jeziorach – ty. W tym samym roku otrzymała też nagrodę za piosenkę Dookoła noc się stała. 

Osiecka przyjaźniła się z Marylą Rodowicz i to właśnie dla niej napisała wiele największych przebojów: Małgośka, czy Niech żyje bal, wspominany w biograficznym filmie „Maryla. Tak kochałam”.

Ostatnie piosenki i sztuki pisała dla Teatru Atelier w Sopocie, z którym współpracowała w latach 1994–1996. 

Agnieszka Osiecka – życie prywatne i romanse

Ula Ryciak w biografii Potargana w miłości. O Agnieszce Osieckiej pisze o poetce tak: 

„Lubiła opuszczać salony i znikać na peryferiach rzeczywistości, miała talent do wyławiania ludzi na tak zwanych życiowych zakrętach… Kochała i porzucała, choć często i ją porzucano. Pełna nieodwzajemnionej miłości rozdawała czułość w zwrotkach i refrenach.”

Faktycznie poetka miała wiele romansów. Już jako dziewiętnastolatka spotykała się z Markiem Hłaską. Była to relacja bardzo burzliwa. Zaręczyli się, lecz do ślubu nie doszło. Hłasko został pisarzem wyklętym i nie mógł wrócić do Polski. Ich ostatnie spotkanie odbyło się w 1968 roku w Los Angeles. Po latach Osiecka stwierdziła, że pewnie i tak by się rozwiedli. 

Od 1963 roku była żoną Wojciecha Frykowskiego. Małżeństwo trwało zaledwie sześć miesięcy. W latach 1964–1966 poetka utrzymywała romans z Jeremim Przyborą. W 2010 roku ukazała się ich korespondencja w książce: Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listy na wyczerpanym papierze. Drugim mężem Osieckiej był Wojciech Jesionka. Ich związek trwał od 1966 do 1970 roku. Z innego związku, z Danielem Passentem, narodziła się córka Osieckiej – Agata. 

Poetka otwarcie mówiła o swojej chorobie alkoholowej. Zmarła 7 marca 1997 na skutek nowotworu. Pochowana została na cmentarzu na warszawskich Powązkach. 

Agnieszka Osiecka – co dalej?

Śmierć Osieckiej wstrząsnęła całą Polską. Dziś dorobkiem poetki zajmuje się Fundacja Okularnicy założona przez jej córkę. W 2020 roku na antenie Telewizji Polskiej pojawił się serial o tej jakże fascynującej postaci środowiska artystycznego. Zebrał on całkiem pozytywne opinie.