Zasmucony Chrystus - wiersz

Siedzi zasmucony Chrystus na przydrożnym kamieniu
patrzy na pędzący świat
-czy jestem tu komuś potrzebny
ludzie gnają na oślep pchani przez żądzę zysku
zamotani w małe i wielkie sprawy
nie myślą o Bogu nie mają dla Niego czasu
pustoszeją cerkwie i kościoły
coraz więcej chamstwa dookoła
a Chrystus siedzi i płacze nad smutnym końcem człowieka
zaślepionego przemijającym pięknem
nie myślącego o przyszłości o życiu wiecznym
Siedzi zasmucony Chrystus na przydrożnym kamieniu
podchodzę do Niego
potrzebuję Cię Chryste w moim szarym życiu
nie siedź już na tym kamieniu
zamieszkaj w moim sercu
nie daj zapomnieć o wieczności
przemień mnie Zbawco na Swój obraz
przyjdź do mnie,Boże
Więc wstał z przydrożnego kamienia
przyszedł do mego wnętrza
zamieszkał we mnie by mi pomóc
-Tak bardzo jesteś mi potrzebny
-Dziękuję że ze mną jesteś

/własne/