Wyprawka - wiersz

Bacz na pokusy - mówił kaznodzieja
i - dodał rycerz - wrogów zimne ostrze
kupiec rzekł - niech rządzą władzy cię nie sponiewiera
lecz przed miłością, nikt nigdy mnie nie ostrzegł...

A miłość - przemówił pustelnik - gdy przyjdzie, jesteś szczęśliwy
lecz gdy odejdzie, wyglądać będziesz niczym rumak szlachcica pozbawiony grzywy
więc gdy ujrzysz ją, kroczącą w twą stronę pewnie i dumnie
możesz, szczędząc zachodu jej wysiłkom, od razu położyć się w trumnie
a odejdzie na pewno, nie ma co się łudzić

Pomimo, że aby odnaleźć twą skromną osobę

musiała się biedaczka nie mało natrudzić...

Spowiednik znów przemówił - nadziei nigdy nie trać
mnich rzekł z cicha lecz twardo - wiara to rzecz święta
wtrącił się też mędrzec

miętoląc zawzięcie swą długa, siwą brodę, rzekł - ucz się!

wiedza jest w stanie usunąć każdą przeszkodę

Żołdak nieco wygodniej sadowiąc się na zadzie

rękę na stole złożył jedną, a drugą na szpadzie
w ilu wojnach brał ja udział - rzekł - nie sposób jest zliczyć

a najgorsze w nich, to bez wątpienia konających krzyki

ażeby nie przedłużać, powiem to najprościej
ci, co ginęli z miłościl krzyczeli najgłośniej...

Bałkarzem ja nie jestem - rzekł błazen - a ksiąg czytałem nie mało

w żadnej czym jest miłość jednak ni słowa nie stało

i księdzem nie zostanę, a w świątyni mieszkałem

każda msza to o Bogu, a o miłości wcale!

dopiero jednak czym miłość jest, pojął żem, gdy sam się zakochałem
a miłość nie jest przeszkodą, ona jest wyrokiem

który przyjmują wszyscy bez mrugnięcia okiem...

Stajenny wytarłszy twarz w tłustą koszulinę

przemówił robiąc przy tym wielce głupią minę -
o miłości wiem tyle, co o końskim zadku
to gdzie i kiedy nasra jest dziełem przypadku

Każdy z nich - rzekł autor - miał rację i mylił się jednako...

gdyż miłość można rozumieć przynajmniej dwojako