wspomnienie jesieni - wiersz

Kolory

na tle szarości

dominacja

próba 

walka

w przybliżeniu do ciszy

takiej naprawdę cichej

zero dzikich śmiechów

dlaczego?

bo jesień, bez optymizmu

aby do zimy.

Ale ja nie chce!

Czerwień, brąz i pomarańcz

a w tle tylko słońce

te nasze. Prawdziwe.

razem

byleby zadziwić się światem

tylko parę razy. Proszę!

ze szczerym uśmiechem w ręku

Aby go komuś dać

i żeby podziwiać jak tańczy,

patrząc tylko na mnie

z truskawkowym lizakiem w buzi

i tak do końca.

Naprawdę.