Trudno miła. - wiersz

Trudno miła.

Wiatr uderza smętnie okiennicą,

Jakby musiał tu w tym miejscu wiać.

Pokłóciwszy się z wieczorną ciszą,

Przeciw sobie ma przyrody brać.

Na kominku iskier sypie deszczem,

Przywołuje rozognioną myśl.

Czy w twym sercu pozostaję jeszcze,?

Chociaż myśli ogień płonie dziś.

Serce w rytmie okiennic uderza,

Każe spojrzeć,tam, w księżyca dal.

Wraca wspomnień myśl kochana ,świeża,

Niezgłębiony tamtych nocy czar.

Miłość w ogniu, czasu nie da stopić,

Zapomnienia rzuci szary cień.

Będzie z sercem latami się droczyć,

Wracać każdy przeżyty nam dzień.

Józef Bieniecki