Ta zgwałcona - wiersz

 Kamienny posąg, serce z kamienia
Zwiędłe rośliny, miejsce upodlenia
Wystraszona patrzę w ciemność głęboką
Spowita straszną, czarną zgryzotą

Wyzuta z uczuć, lęk przed oprawcą
Upodlona, zbrukana, kajdanami skuta
Hipnotycznie struchlała, brzydka, mała
Brzydzę się poniżonego ciała

Jak w transie. Bluszczem porosła
zakorzeniam się w zimnej ziemi przeznaczenia
Czekam na dzień odległy, wyzwolenia

Lęk okrutny w ciemnościach sidli
Cisza przerwana błaganiem
Krew stróżkami ocieka me skronie
Czas przed godności skonaniem

W ciemnościach ciepło dłoni
Jasne światło. W wiarą w cud
Ja - posąg, me serce z kamienia
Czy to już dzień ocalenia?