rutyna - wiersz

dlaczego nie potrafimy

wchodzić boso na szczyty

bez tlenu się spalać do cna

kiedy za nami

ten kolejny raz

krzesać wymyślne subtelności

za wcześniejsze z najwyższej półki

awansowane do rangi

pułkowników

w rezerwie

zmierzchy purpurą nasączone

coraz rzadziej nadchodzą

mdłe świty ograniczone

prostą czynnością

mycia zębów