bergmans

na drzewie

wyczesany tumanem kurzu

człowiek kontra człowiek

za płotem muł

bez ideologii zalewam pestki

w tygodniowej flaneli

zbierało się w ciężkim powietrzu

przesłodzona kawa

a może ty kurwa kogoś masz

siebie

zwijam w troki

w parku zgubiony cień

gdy widzę krem do golenia

żadnego znaczenia nie mają normy

po owłosionych nogach

spływa sumienie

na papierowych zakładach

dokąd idziesz

donikąd

a gdzie to jest

obok niczego

to idę z tobą

nie chcę

mimo to pójdę

ale po co

urośnie sterta inicjałów

niestaranną kaligrafią zmięta

pobije się o palmę

pierwszeństwa

lamiąc zasadność

w dobre ręce oddam przestrzeń

bez ograniczeń komfortowa

nakręcona byle czym

podniesie na duchu

klimatyzowaną syntezą

ciemną autostradą gnał wiatr

we włosach zapach marihuany

iluminacją zamykał oczy

spragniony odpoczynku wrzuciłem na luz

w korytarzu