"Puchacz dwa..." - wiersz

.

nic ważniejszego nad...Martwą perspektywę owrzodzeń
przeszłości niemych obrazów.wyblakły kolor odświeżeń
konturem minionych dni otchłanią zaginionych utraceń
lato skraca zarys_szkieletem konstrukcji wiecznej nocy
zakończenia odwracają karty _ byłą stroną bliskości
mojego serca krwisty rdzeń każdej zachcianki nonsens
mglisty sen.każdej sfery.wszystkich dziedzin nasycenie
wszelkimi trendami uzależnień_prosta miłość jako
dowód z tym całym przypomnieniem. nieme spichlerze
dlaczego otarłem oczy chmurą _ Odświeżam czas długi
trwania tej twarzy _ dryfuje pianą wśród relaksu mokry
drenaż zamarza w suchych katakumbach myśli _jak
rachunek dręczącego sumienia pali kwity początków
ciągłe piękno jaskiń rozprosza blaskiem rozciągniętej
historii tamburyn odbija się echem falami gorąca i
nektarami nieszczęść _ tańcem szalonej groteski _jak
groźbą utkanego cudu kwiat unosi się za wyciągniętym
palcem i wskazuje miejsce które gardzi sercem_jest
czasu mało w którym płynie pasja.ciepło gwiazdy niesie
nadzieje jednak _rozjaśnia szlam promieniujących słońc
Wschód wkracza w okres pełen cierni _rodzi cierpienia
z oka lodu sztylet _skrzep bitwy_potwarzą tu jest gęsta
tundra _każda życiowa rewolucja jak honor składany
łzami dokąd bezlitosność magnetycznej mgły _jest upór
pchnięciem nowego ładu _skokiem dzisiejszego dnia
dziś bagatelizuje jutro _wolna bezwładność wskazuje
porażkę jako solidne miejsce _zanikiem mięśni _nimfy
lawendowa perła dodaje otuchy końcom _głuchy gruch
upadekiem dumnego człowieka_wzrost emocji powiela
lasem drzew.cichy schemat śmiechu składa hołd _fałdą
ziemi _deszcz marszczy kapitał _skrapla moją postać
niczym burza leśniczych domostw _marzenia szaleją
wzniosłością.płone oszałamiającym światłem z pełnymi
płucami - niby dzwon co oddycha huśtanym powietrzem
więc wciąż wiernie pamiętam zapach tysiąc_letnich gór
(„Puchacz2…” 05.10.2024 ZeBrA_k)

.