półmrok - wiersz

Samotna dusza na ławce siedząca,
w agonii życia konająca.

Nie zaznała w życiu szczęścia,
o miłości nie miała pojęcia.

Jedyne szczęście jakie posiadała, 
to świecąca opodal latarnia mała.

Ona jedyna jej połmrok rozjaśniała,
i dzięki niej nie czuła się sama.

Mała latarnia jej twarz oświetlała, 

- odejdę w ciszy..dusza pomyślała.