pociągi osobiste - wiersz

nie stać mnie na pierwszą klasę

za dużo skromności może

kompleksów w pamięci bezlik

na dodatek szwankuje dysk

twardy orzech w zębach

drugiego gatunku twarz wyszczerbiona

kasa świeci na żółto

irytując pasażerki

na gapę nie lubią podróży

do celu nieokreślonego

na kolejnych stacjach

wysiadają

baterie czystą ładowane

to z pewnością feler

byłoby lepiej mieć u boku  Divę

jak Rockefeller