Pani Niepkalanej - wiersz

Pani Niepokalanej

Do Twych stóp przybywam znów,

By nisko się pokłonić.

Modlitwy szczerej ziarnka słów,

I serce swe odsłonić.

Ranek nadziei z rosą łez,

Jutrzenka wita z rana.

Krzywd naszych połóż końca kres,

Pani Niepokalana.

Źródlanej wody czystej zdrój,

Jak Boskie Twe pocznienie.

Od onej wody Naród drów,

Za jedno Twe westchnienie.

Niech nie daremny będzie ból,

I rana Ci zadana.

Wiecznie wielbiący niebios chór,

Pani Niepokalana.

Niech jutrznię wita dziennie lud,

Pieśnią godzinek z rana.

I niewinności wielbi cud.

Pani Niepokalana.

Pośród tysięcy ognisk, zła,

Różańca wznieśmy broń.

Niepokalana też z nimi szła,

Od ognia zbawi on.

Jak łza przeczysta wypłakana,

Z brudu przemywa koszmar nocy.

W sercach Narodu uwielbiana,

Otrzyj nam, otrzyj łzawe oczy.

Józef Bieniecki