oni nie mogą zabić ducha - wiersz

zamknięta w potrzasku

ginę w tłumie

ci śmierdzący psem panowie

prowadzą przy nogach swoje sunie

niefiguratywny sen rzeczywistości

usilnie próbuję się ziścić

jak mucha w mleku zdechnę

nie udaję nieżywej toteż nie wzlecę

prędzej spuszczą mnie w kiblu

na ostatnim peronie

koszmarna machina rusza

budzę się

oni nie mogą zabić ducha