O końcu - wiersz

Szedł mrok
kaptur ciemniał w otchłaniach
niedowierzań ludzkich

słońce spalone kulą czarną
obięło świat
 
zmalała wizja i cisza
rozmalowała spojrzenia

juz wiedzieli

minuty utkały ich myśl

przechodził stan ziemi
bramy otwarły nowe obszary
półmrok świtanie chwila przed