Niebo dla Nas - wiersz

W dolinie złotej i kwitnącej,

Wśród słońca blasku i bloku zieleni,

Beznamiętnie patrzeć chcemy w Niebo,

Urywek czegoś większego niż umysł pozwala,

I cząstkę niewielką w myślach, co szczęścia opis daje...

Bez bólu, żalu i śmierci… jedynie cudowną chwilę wieczności.

W pragnieniach ludzkiej świadomości, ulotności ludzkich myśli,

Czy biegnąc co sił, stając przed bramą, możesz wejść w jej próg?

Czy ze skarbem złoconym, tak wielkim jak góra, tam wejdziesz?

Czy wrota Raju ogromne są tak, by wejść mógł tam każdy?

Czy Pan o lasce wejdzie tam później niż mały chłopiec?(lub nie)

Czy śmierci sędziowie skazać mogą bez procesu o ludzką egzystencję?

Nie pytaj, nie warto, odpowiedzią serce, a wskazówką umysł.

Jeśli boisz się śmierci, i odejścia w zapomnieniu,

wiedz, że  Ktoś kiedyś wspomni życia Twego koleje.

Zaprowadzi nad przepaść Twoich uczynków, i słowo po słowie odgadnie,

Czy dla Ciebie jedynie krótki ludzki żywot, czy wieczna Nieba obecność.