„Nadmorskie przestworza” - wiersz

<!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} -->

„Nadmorskie przestworza”

Lazurowe pole zroszone błękitem,

fale tańczące

w rytm rzewnej kołysanki.

U brzegu wód

muszle pięknie wytłaczane.

Słońce złociste rzuca spojrzenie

na piach jak jedwab,

co słodko drzemie.

Statki płyną

trącane wiatrem

na bezkresnym morzu.

Mewy głośno pokrzykując

zbłądzonym drogę wskazują.

Na tle ognistego nieba ku zachodowi,

przy wichrze zamaszystym

łabędzie szybują

w sukienkach żródlano czystych..