Na obłoku - wiersz

Siedząc na obłoku
patrzę w przestrzeń pustą.

Gdzieniegdzie tylko ptak przeleci.

Wstając rozglądam się dokoła,
wszędzie cisza głucha.

Słychać tylko wiatr.

Deszcz zaczyna padać,
krople biją o wód lustra.

Patrzę w dół.

Świat jak kolorowa kołdra wygląda
z wielu łat sklepiona.

Żal mi wracać tam.

Schodzę pomału,
chmurka po chmurce.

Całkiem bez pośpiechu.

Dotykam stopami
dywan z źdźbeł trawy utkany.

Zanurzam się w rosie.

Spoglądam w górę
oczyma tęsknymi.

Słońce pieści mą twarz.

I wiem, że niebawem
znów tam powrócę.

Często spaceruję w chmurach.