Mija czas - wiersz

kolory są inne

wyraźne drażnią kręcą

jaskrawe rażą oślepiają

wdzierają w umysł mówią

wiatr jest lżejszy

głaszcze zagłaskać chce

z podmuchem ciepła

z świeżością kwiatów

słońce nadaje cienie

inne nieco krzywe

chowam się tam skrycie

uczucie niewidzialności

wśród tnących promieni szum drzew

kołysze trawa co więcej zieleni

brązu i przeplatane na wzajem

wiosenny blask tęczy razi

dni te w tle mieszanym

dookoła wiruje szalony świat

traci się czas traci się muzyka

biegnąć się nie da hamuje widok

duszno w tej duszy

parno w tym sercu

uczucie woła i woła

chwyć mnie za rękę

tysiące zakłóca samochodów

gwar szmer głośny grają

pod stopami nierówne cegły

potykają się zmęczone nogi

po drodze napisy drogowskazy

w lewo bar w prawo bar

na przód nie zwracać uwagi

na przód bez powrotu

zegar na wieży wysoki kościół

ten z dzieciństwa wielki

co bił zmróżone rano oczy

do szkoły do szkoły

przed furtką domu krzak już stary

cięty co roku kilka już tylko liści

przypomina jak się chowały

dziecięce igraszki małe zabawy

jak daleko jeszcze

aby usiąść i zamalować

dni ubiegłe i dni stare

zamalować co obok dręczy

jak długo błądzić

kalkulować i marzyć

gdzie położyć zmęczone

odetchnąć i zajrzeć lekko